Στην Ιστορία αυτών που ακολούθησαν τον Χριστό υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που σε μια στιγμή αδυναμίας λύγισαν. Τα γεγονότα γύρω από το πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, που εντονότερα ζωντάνεψαν μέσα μας οι τελευταίες εβδομάδες, μας θύμισαν τρείς χαρακτηριστικές επώνυμες περιπτώσεις, την κάμψη του Πέτρου, την πτώση του Ιούδα, την «καλή» όπως ονομάζεται, απιστία του Θωμά. Η κάμψη του Πέτρου ήταν μια έμφαση αδυναμίας, μια συνέπεια της υπερβολικής εμπιστοσύνης στην αφοσίωσή του στον Δάσκαλο η πτώση του Ιούδα είχε αφορμή τη σύγχυση και τη φιλαργυρία. Διαφορετικά είχε φανταστεί τον Μεσσία και όταν διαπίστωσε ότι ο πραγματικός Χριστός δεν έμοιαζε στο είδωλο που είχε πλάσει με το μυαλό του, θυσίασε δια της προδοσίας του την Αλήθεια και όχι την ψευδαίσθησή του. Τον Θωμά τον σταμάτησε η συρροή των τελευταίων θλιβερών γεγονότων και αναζήτησε τον Θεό στα όρια των λογικών αισθήσεων. Και στις τρείς περιπτώσεις ο Κύριος, όπως γνωρίζουμε, επεμβαίνει προσωπικά. Στην περίπτωση του Θωμά, έφθασε η απλή παρουσία του Κυρίου για να τον συνεφέρει και να τον αποκαταστήσει στην πρώτη του σχέση και εμπιστοσύνη. Συνέχεια →