Η Κελτική Εκκλησία βλάστησε στις Βρετανικές Νήσους από τον Β΄ αιώνα, ανέπτυξε ενδιαφέρουσα γηγενή φυσιογνωμία (στην πνευματικότητα, στην τέχνη, στην εκκλησιαστική οργάνωση) και έφερε πνευματικές επιδράσεις από την Ανατολική Εκκλησία (Βυζάντιο).
Ενδεικτικό της παράδοσης της Κελτικής Εκκλησίας είναι ότι όταν η επιρροή της Εκκλησίας της Ρώμης εντάθηκε στη Βρετανία, οι ηγέτες της Κέλτικης Εκκλησίας εξεπλάγησαν με τη ρωμαϊκή αξίωση για ομοιομορφία στα λειτουργικά έθιμα των τοπικών Εκκλησιών. Η αντίδραση της Κελτικής Εκκλησίας κάμφθηκε βαθμιαία από τα μέσα του 7ου αιώνα, και ο κέλτικος πολιτισμός επλήγη και γενικότερα στο διάβα των αιώνων μέσα από μια δραματική πορεία θρησκευτικών και πολιτικών συγκρούσεων που κατέληξε στην επικράτηση του Πρεσβυτεριανικού Προτεσταντισμού στη Σκωτία και στην απεμπόληση της Ορθόδοξης κληρονομιάς.