–Το πνεύμα και το σώμα δημιουργούνται μαζί, με τη σύλληψη.
Όταν συλληφθεί το παιδί, στην αρχή ζει με την ψυχή (δηλ. τις λειτουργίες που διαμορφώνουν και ζωοποιούν το σώμα),[1] όμως μετά ο Κύριος, στη μήτρα της μητέρας, δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να συνεχιστεί η ζωή τον τέταρτο μήνα από τη σύλληψη. Εκείνη τη χρονική στιγμή το παιδί στην κοιλιά θα κινηθεί και με τα άκρα του θα σε κλωτσήσει. Θα σου επισημάνει την παρουσία του:
«Νά ‘μαι! Ήρθα»! («άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και ομολογητής» σελ. 245 ή Β.15. imdleo.gr)
∆ηλ. το λογικό μέρος της ψυχής ενεργοποιείται τον 4ο μήνα από την σύλληψη, ενώ βέβαια ευθύς εξ αρχής είναι άνθρωπος δεκτικός στην ενεργοποίηση αυτή και όχι ζώο που γίνεται αργότερα άνθρωπος, διότι αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Η συμπλήρωση του λογικού γίνεται γύρω στην ηλικία των δέκα (10) ετών, ανάλογα με το άτομο, σύμφωνα με επισυναπτόμενη αναφορά του Μ΄ κανόνος της 6ης Οικουμενικής Συνόδου.
Όμως η συμπλήρωση του λογικού μαζί με την ικανότητα διάκρισης, η οποία απαιτεί και κάποια πείρα, γίνεται γύρω στο 17ο έτος λέει ο Μέγας Βασίλειος και τότε το άτομο είναι πλήρως υπεύθυνο για τις πράξεις του.
Έτσι, σαν παράδειγμα, εκείνοι που θέλουν να δοκιμασθούν για το Μοναχικό βίο (με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων τους) μπορεί να είναι 10 ετών, να βρίσκονται υπό την εποπτεία και εξουσία του Αρχιερέως, [2]) κατά τον Μ. Βασίλειο, αλλά να δίνουν την ομολογία τήρησης της Μοναχικής Πολιτείας, για την ενσωμάτωσή τους σ’ αυτήν, κατά το 17ο έτος τους, τότε δηλ. που θα είναι πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις τους.
Από πότε να αρχίζουν τα παιδιά την εξομολόγηση:
Ο ιερός Χρυσόστομος (λόγος προς πιστό πατέρα) λέει ότι οι νέοι από την 10ετή ηλικία πρέπει να παλεύουν προς τα πάθη, και την κακία, και να «τιμωρούνται» διά τας αμαρτίας που ήθελον κάμει. Επομένως κατάλληλος χρόνος για εξομολόγηση των παιδιών είναι από 10 ετών, και αυτό με τα δεδομένα της «απονήρευτης» γενιάς του Χρυσοστόμου.
Ο άγιος Νικόδημος αναφέρει ότι είναι γνώμη νεότερων διδασκάλων να εξομολογούνται κατά την παρούσα πονηρά γενεά, τα μεν κοράσια από έξι (6) χρόνων τα δε αρσενικά από οκτώ (8) χρόνων, γιατί έχει πληθυνθεί η ανομία και διότι έγκειται η διάνοια του ανθρώπου, κατά τη Γραφή, επί τα πονηρά εκ νεότητος. Όσοι όμως είναι φύσεως (στα πνευματικά) παχυτέρας και νοθροτέρας, αυτοί αργότερα και σε περισσότερους χρόνους. [3]
[1] Και ο απόστολος Παύλος τον άνθρωπο που, όχι ότι δεν έλαβε εκ Θεού, αλλά με τον τρόπο που ζει έχει υποβαθμίσει και αδρανοποιήσει το λογικό του, τον αποκαλεί «ψυχικό» (Α Κορ. 2:14-15): «…ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού. μωρία γαρ αυτώ έστι, και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται. Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται». Εννοείται ότι λογικό δεν είναι το κοσμικά ευφυές, γιατί τέτοια ευφυΐα έχουν και κάποιες μηχανές, αλλά αυτό με το οποίο ο άνθρωπος ερμηνεύει τον εαυτό του ως προς τον Θεό και τη δημιουργία (δηλ. βρίσκει τον λόγο της ύπαρξής του) και λέγει και πράττει κατόπιν τα ανάλογα.
[2] Οι ηγούμενοι των Μοναστηριών του Αγίου Όρους θεωρούνται χωρο-επίσκοποι.
[3] Από το Πηδάλιον της Νοητής Νηός (Εκκλησίας), σελ. 145-146, έκδοση Κ. Γκαρπόλα, Αθήναι 1841.
πηγή: www.imdleo.gr
Σημεία Καιρών 