Από το νέο βιβλίο: «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ… σήμερα»
~ … Μια κυρία με την οποία δεν είχα και πολλές κουβέντες, χαιρετηθήκαμε στο δρόμο πριν λίγες μέρες και ανταλλάξαμε μια τυπική »Καλημέρα σας!» και με σταμάτησε και με ρώτησε με περισσή ευγένεια!
– Γνωρίζω ότι διδάσκετε…! Να σας παρακαλέσω για μια πολύ μεγάλη χάρη!
-Παρακαλώ, της είπα, πείτε μου αν μπορώ να βοηθήσω.
– Να… ο σύζυγός μου, που είναι πια καθηλωμένος από… στο κρεβάτι, παίρνει μια σύνταξη από τη… Και του έστειλαν κάποια έγγραφα. Δεν ξέρω τι ζητάνε. Επειδή σας εμπιστεύομαι, θα σας παρακαλούσα να ερχόσασταν να μου τα μεταφράζατε.
– Πολύ ευχαρίστως, απάντησε ο βαστάζος μας και αφού ρώτησε για την διεύθυνση και πήρε και το τηλέφωνό της για να καθορίσουν τη συνάντηση και έφυγε.
Μετά από λίγες μέρες την επισκέφθηκε στο σπίτι της.
-Ξέρετε από τότε που κατέπεσε πια εντελώς ο σύζυγός μου και πρέπει πλέον να τον φροντίζω μόνη μου, μιας και η κόρη μας έχει μικρά παιδιά και μένει και μακρυά, είμαι πολλές φορές τόσο κουρασμένη -όχι μόνο σωματικά από την εξάντληση- αλλά συχνά και αποκαμωμένη ψυχικά, που σας το εξομολογούμαι, παραμελώ να κάνω ολόκληρο τον κανόνα μου, όπως τον έκανα παλαιότερα.
-Το καταλαβαίνω, κυρία μου, αλλά και αυτό που κάνετε στο σύζυγό σας, η συνεχής σας φροντίδα και ο κόπος σας, όλα αυτά λογίζονται ως προσευχή στα μάτια του Θεού, μιας και διακονείτε την Εικόνα Του, τον ελάχιστο αδελφό του, που ανήμπορος πια για το παραμικρό εξαρτάται από πάνω σας.
– Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά με στενοχωρεί ότι δεν μπορώ να κάνω ολόκληρο τον Κανόνα μου. Συχνά είμαι τόσο κουρασμένη που ένα Τρισάγιο κάνω, το «Πιστεύω» και το «Πάτερ ημών» λέω και πέφτω να κοιμηθώ…
– …μα πιο πολύ από όλα στενοχωριέμαι που δεν προλαβαίνω να λέω κάποιες μέρες τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας, όπως έκανα τόσα χρόνια, ειδικά, αφότου η Παναγία μας με φίλησε, μόλις τελείωσα την απαγγελία τους!
– Σας φίλησε η Παναγία μας…;;;
-Μάλιστα! Αξιώθηκα η ανάξια τέτοιας δωρεάς!, είπε σκύβοντας το κεφάλι και σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος.
– Χρόνια πολλά τους έλεγα. Από μικρή κοπέλα. Πολλές δεκαετίες. Μετά το Μικρό Απόδειπνο πάντα τους Χαιρετισμούς! Έτσι έγινε και εκείνη τη βραδιά. Θα’ ναι τώρα 10 με 12 χρόνια. Να στεκόμουν όρθια μπροστά από αυτήν την εικόνα του «Άξιον Εστί» είπε δείχνοντας με το χέρι της στον τοίχο τον κατάφορτο από Εικόνες. Και με το που τελείωσα τους Χαιρετισμούς Της πήγα να φιλήσω την Εικόνα Της.
– Έσκυψα αργά και Την φίλησα με ευλάβεια και καθώς πήγα να σηκώσω το κεφάλι μου αισθάνομαι, να εδώ, στο δεξί μου μάγουλο, ένα φιλί! Έλα Χριστέ και Παναγιά μου, είπα! Βάζω το χέρι μου πάνω στο μάγουλο και ήταν υγρό! Έμεινα ενεή! Εμβρόντητη! Δεν ήξερα τι να πω. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Σκέφτηκα, βρε μήπως είναι πειρασμός; Μην τυχόν ο μισόκαλλος πάει να με κλέψει από τα δεξιά και να με ρίξει σε υπερηφάνεια; Δεν ξέρω πως μου ήρθε και στέκομαι μπροστά στην Αγία Εικόνα Της, κάνω το σημείο του Σταυρού, σκύβω το κεφάλι μου και Της λέω!
– Παναγία μου, δεν είμαι εγώ άξια να με φιλήσεις Εσύ εμένα την αμαρτωλή! Αλλά, αν όντως ήσουν Εσύ Παναγία μου και δεν είναι πειρασμός, τότε σε ικετεύω Δέσποινά μου, δώσε μου σημείο, να τώρα που θα Σε ξαναπροσκυνήσω, φίλησέ με και στο άλλο μου μάγουλο για να βεβαιωθώ ότι ήταν δικό Σου το φιλί αυτό.
– … Τώρα που το σκέφτομαι, φρίττω! Να πω εγώ στη Δέσποινά μας να με ξαναφιλήσει για να βεβαιωθώ. Αλλά… τι να σας πω… εκείνη την στιγμή αυτό μου ήρθε, αυτό είπα!
– Και ξανακάνω το σημείο του Σταυρού! Και σκύβω με την καρδιά μου να καίει στο στήθος και να πάλλεται δυνατά. Και την ξαναπροσκυνώ. Και, πριν προλάβω καν να πάρω τα χείλη μου από την Πανάχραντη Εικόνα Της, αισθάνομαι στο αρίστερο μου μάγουλο -όπως ακριβώς Της το είχα ζητήσει- ένα φιλί! Τινάχτηκα! Λες και με χτύπησε ρεύμα. Βάζω το χέρι μου στο μάγουλό μου. Υγρό. Ξέσπασα σε κλάματα και γονάτισα. Δε θυμάμαι πόση ώρα έμεινα εκεί ευχαριστώντας την Παναγία μου για το δώρο Της.
-Από τότε έλεγα πια με περισσή χαρά τους Χαιρετισμούς Της και πάντα, όταν την προσκυνούσα, σηκωνόμουν αργά, λες και ήθελα να ξανανιώσω αυτό το φιλί της Δέσποινάς μας! Αχ… και τώρα πόσο στεναχωριέμαι που είμαι κάποιες μέρες τόσο εξαντλημένη που να μην μπορώ να τους πω, πρόσθεσε με έναν αναστεναγμό….
Σημεία Καιρών 