Από το νέο βιβλίο: «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ χώρα ζώντων – Σύγχρονες μορφές της ορθοδοξίας όπως τις έζησα»
~ Έχουν γραφτεί πολλά για την αντιπάθεια του Αγίου Παϊσίου στα χρήματα, την εχθρότητα του προς τον Μαμωνά και την απόλυτή εμπιστοσύνη του στη θεία Πρόνοια. Όμως ετούτη η ιστορία που θα σας διηγηθώ αξίζει, γιατί δείχνει πέρα από αυτό την ψυχική επικοινωνία των αγίων της Εκκλησίας μας και επιβεβαιώνει το συναίσθημα που αισθανόμουνα και εγώ όταν επισκεπτόμουνα τον Γέροντα Παΐσιο…
Την ιστορία, το λοιπόν, που θα σας διηγηθώ μου διηγήθηκε ο ηγούμενος της Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης, στα Ψαχνά Ευβοίας, αρχιμανδρίτης Ιάκωβος.
Θέλησα να προσκυνήσω τα λείψανα του Αγίου Παρθενίου, που είναι πολύ θαυματουργός και θεραπεύει μάλιστα και τον καρκίνο… Φθάνοντας στο χωριό Μακρυμάλλη στην τελευταία ανηφόρα για τη Μονή, συνέβη κάτι θαυμαστό που δεν μου έχει ξανατύχει. Είδα παιδάκια δέκα-δεκαπέντε ετών να κατηφορίζουν τρέχοντας χαρούμενα μες στον δρόμο παρέες παρέες σαν σχολική εκδρομή ένα πράγμα. Και ξαφνικά σε μια στροφή λίγο παραπάνω είδα κόσμο πολύ, ολόκληρο χωριό, που συνόδευαν την εικόνα της Παναγίας της «Μακρυμάλλισσας» με έναν παπά να θυμιατίζει δίπλα της και τους πιστούς να ψέλνουν ύμνους χωρίς μικρόφωνα και άλλες συσκευές. Όχι δεν ερχόντουσαν να μας προϋπαντήσουν, απλά πηγαίνανε την Αγία εικόνα στο χωριό να κάνουν την επομένη το πανηγυράκι… Δόξασα τον Θεό που σε αυτές τις μέρες τις δύσκολες και πονηρές ένα ολόκληρο χωριό κρατά έτσι ζωντανά τις παραδόσεις…
Στο μοναστήρι προσκυνήσαμε τα Άγια λείψανα του Αγίου Παρθενίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Χαραλάμπους και Παντελεήμονος και Αναργύρων, όλοι συνάδελφοι γιατροί και ιαματικοί και όχι σαν και μας με τα πτυχία και τα διδακτορικά.
Μας δέχτηκε μετά ο ηγούμενος πατήρ Ιάκωβος που έχει το όνομα του Γέροντά του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη, κοντά στον οποίο εκάρη μοναχός και έζησε μέχρι την κοίμησή του το 1991 με το όνομα Ιλαρίων. Χείμαρρος ο αγαθός και φιλόξενος άγιος ηγούμενος, πολλές οι εμπειρίες και αναμνήσεις του. Μας διηγήθηκε, λοιπόν, πως όταν ήταν νεαρός θα πήγαινε στο Άγιον Όρος για προσκύνημα και ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης του ζήτησε μια χάρη:
«Εκεί στον Γέροντα Παΐσιο που θα πας θέλω να δώσεις συτόν τον φάκελο με λεφτά. Αλλά επειδή ο Γέροντας Παΐσιος δεν θα τα δεχτεί θα τα βάλεις με τρόπο σε ένα βιβλίο μέσα εκεί που θα προσκυνάς στο εκκλησάκι του και θα’ χει σίγουρα λειτουργικά βιβλία…»
Πήγε λοιπόν ο Γιάννης στον Γέροντα Παΐσιο μίλησαν πνευματικά και στο τέλος πριν να φύγει του ζήτησε ευλογία να μπει στο εκκλησάκι για προσκύνημα. Ο Γέροντας αρνήθηκε, όμως και ο Γιάννης επέμενε και αυτός.
«Θέλω να προσκυνήσω την εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο», δικαιολογήθηκε…
«Όπου και να προσκυνήσεις την Παναγία μας το ίδιο είναι. Γεμάτο το Αγιονόρος με εικόνες της θαυματουργές», αντέτεινε ο Γέροντας, αλλά ο Γιάννης επέμενε πολύ, τον έσκασε τον Γέροντα Παΐσιο, ώσπου δεν άντεξε και του ‘πε ανοιχτά:
«Άκου, Γιαννάκη, τα λεφτά που σου έδωσε ο Γέροντας Ιάκωβος και σου είπε να τα κρύψεις με τρόπο σε ένα βιβλίο στο εκκλησάκι μου να τα κρατήσεις να τα δώσεις για καλές πράξεις. Και να κρατήσεις και συ να φας κανένα γλυκό με τους φίλους σου στη Λαμία…»
Κόκκαλο ο Γιάννης, πήγε στον Γέροντα Ιάκωβο στον γυρισμό και αυτός γελώντας, πριν του τα διηγηθεί, του είπε:
«Τα λεφτά που δεν δέχτηκε ο Γέροντας Παΐσιος να τα δώσεις σε καλές πράξεις και να κρατήσεις και εσύ για να φας κανένα κέρασμα με τους φίλους σου στη Λαμία».
Κόκκαλο δεύτερη φορά ο Γιάννης…
«Μα, Γέροντα μου, που το ξέρεις εσύ, ότι δεν τα δέχτηκε και μου ‘πε ακριβώς τα ίδια;»
«Αυτά είναι πνευματικά πράγματα, άστα και μην τα ρωτάς», απάντησε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.
Την ίδια απάντηση έδινε ο άγιος αυτός Γέροντας, όταν αποκαλύπτονταν χαρίσματά του…
Σημεία Καιρών 