*Από το νέο βιβλίο: «Μακαρισμοί η απάντηση στον κόσμο» (π. Βαρνάβα Γιάγκου)
… Όπως μετράμε και κρίνουμε τους άλλους, έτσι θα μετρηθούμε και θα κριθούμε και εμείς. «Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. 7,2). Στον βαθμό που ανοιγόμαστε με θετική και ελεήμονα διάθεση προς τον αδελφό μας, αναλόγως ανταποκρίνεται και ο Θεός σ’ εμάς. Με το άπειρο έλεός Του «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. 5,45).
Εμείς είμαστε στραμμένοι σε άλλη συχνότητα, στη συχνότητα της δικαιοκρισίας. Δεν συντονιζόμαστε με τη χάρη του Θεού, με αποτέλεσμα να μην ελκύοθμε και να μην εισπράττουμε την ελεημοσύνη Του. Την αγάπη του Θεού θα τη γευτούμε, όταν πάψουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας, όταν δούμε και φανερώσουμε τη γύμνωσή μας. Ενόσω δεν καταργούμε τις άμυνές μας, πίσω από τις οποίες προσπαθούμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους άλλους, ακόμη και στον ίδιο τον Θεό, ότι κάτι και κάποιοι είμαστε, θα παραμένουμε άγευστοι του θείου ελέους.
Γνωρίζουμε όλοι από προσωπική εμπειρία πως, όταν ικανοποιούμε όλες μας τις επιθυμίες, όταν νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας που μας έρχονται όλα ευνοϊκά, σιγά-σιγά αρχίζει να εμφανίζεται μέσα μας πνευματική ξηρότητα και ακηδία. Η καρδιά μας αρχίζει να νεκρώνεται. Αν τότε συνειδητοποιήσουμε την αμαρτία μας, καταργήσουμε τις προφάσεις και τις δικαιολογίες και προσπέσουμε στο έλεος του Θεού με την τελωνική κραυγή «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ!», τότε όλως παραδόξως θα νιώσουμε βαθειά χαρά μέσα μας. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να ελκύσουμε και να γευτούμε το έλεος του Θεού…
Σημεία Καιρών 