Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Εδώ και καιρό που ο Τούρκος πρόεδρος Ταιγίπ Ερντογάν και ιδιαίτερα ο υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, προανήγγειλαν την στρατιωτική επέμβαση στην Συρία, υπήρξαν κάποιες φωνές που προειδοποιούσαν ότι υπάρχει κίνδυνος η Τουρκία να μπλεχτεί σε ένα βούρκο και να προκαλέσει ένα τουρκικό Βιετνάμ από το οποίο δύσκολα θα ξεμπερδεύσει.

Η άτακτη υποχώρηση του Ερντογάν το τελευταίο διάστημα, που ενώ στην αρχή φώναζε ότι θα μπει στο Μενμπίτς και στο Κομπανί και τώρα λέει πως δεν τον ενδιαφέρει, ενώ έλεγε με στόμφο ότι δεν δέχεται να συνομιλεί με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και τον αντιπρόεδρο, αλλά μόνο με τον ίδιο τον πρόεδρο και στη συνέχεια δήλωσε πως θα τους δεχτεί και την ίδια ώρα τα πτώματα των Τούρκων και των ισλαμιστών αυξάνοντα ραγδαίως, δείχνουν πως η κατάσταση άρχισε να γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τον Τούρκο ηγέτη.

Εκείνο που μπορεί να «τσούξει» περισσότερο από όλα τον Ερντογάν και αυτό το γνωρίζουν καλά εκεί στις ΗΠΑ, είναι στο οικονομικό πεδίο και ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλα πως εδώ θα παιχτούν μεγαλύτερα παιχνίδια από το πολεμικό πεδίο. Η ακροβασία του μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, είχαν ένα μεγάλο οικονομικό υπόβαθρο και ο έλεγχος των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής και των ενεργειακών αγωγών, είναι το υπόβαθρο όλης της εκρηκτικής κατάστασης που ζει σήμερα η Συρία.

Μέχρι στιγμής κρατά καλα στα νούμερα, αλλά φοβάται πολύ τι θα επακολουθήσει στη συνέχεια. Στο πολεμικό πεδίο αισθάνεται τώρα άβολα καθώς όλα τα σχέδια που με χαρακτηριστικό τρόπο διατυμπανίστηκαν, μάλλον αναβάλλεται η εκπλήρωση τους και η ζώνη ασφαλείας γίνεται…ζώνη επανόδου του καθεστώτος Άσαντ στην περιοχή, με την συνδρομή φυσικά των Ρώσων που αισθάνονται σαν μεγάλοι νικητές από τις εξελίξεις.

Η Τουρκία ξέρει καλά να παίζει το παιχνίδι του ψυχολογικού πολέμου και αυτό κάνει με την απειλή των λαθρομεταναστών που θα πλημμυρίσουν την Ευρώπη, ακόμα και με τις απειλές ότι θα ξανακάνει στην Κύπρο ότι έκανε το 1974. Όποιοι όμως γνωρίζουν καλά τα τουρκικά πράγματα, ξέρουν ότι όλα αυτά είναι δηλώσεις εντυπωσιασμού χωρίς πραγματική αξία. Η Τουρκία ήταν πάντα και θα είναι ένας γίγαντας με γυάλινα πόδια, που αργά, η πολύ γρήγορα, θα σπάσουν και θα σωριαστεί, (αυτοδιάλυση), με πάταγο.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr