*Απλά και ταπεινά γεροντάκια που βιώνανε τα υπερφυσικά θαύματα στην ζωή τους σαν κάτι το συνηθισμένο και το καθημερινό…!
Μοναχός Θωμάς Αγιοπαυλίτης (1881 – 8 Φεβρουαρίου 1949)
~ Γεννήθηκε στην Τρίπολη της Τραπεζούντος το έτος 1881, ο κατά κόσμον Θεόδωρος Σιδερίδης.
Πάντοτε διακρινόταν μεταξύ των αδελφών της ιεράς μονής Αγίου Παύλου για την αγαθότητα, την απλότητα, την πίστη και την πρόθυμη υπακοή του. Προσήλθε στη μονή το 1934 κι εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός το 1935.
Το Πάσχα του 1936, κατά την έξοδο των πατέρων στον αύλειο χώρο της μονής, για να κάνουν Ανάσταση, ο ηγούμενος Σεραφείμ (†1960), μετά
το «Χριστός Ανέστη», είπε στον μοναχό Θωμά: «Γερο-Θωμά, πήγαινε σε παρακαλώ κάτω στο οστεοφυλάκιο να ειπείς στα κόκκαλα εκεί των πατέρων το “Χριστός Ανέστη”».
Πρόθυμος, δίχως δεύτερο λογισμό, έτρεξε να κάνει πράξη τον λόγο του Γέροντος. Απευθυνόμενος στα οστά είπε μεγαλόφωνα:
«Ο ηγούμενος μ’ έστειλε να σας ειπώ το “Χριστός Ανέστη”, πατέρες και αδελφοί».
Τότε τα οστά έτριξαν και μία κάρα σηκώθηκε έως ένα μέτρο ψηλά και απάντησε δυνατά:
«Αληθώς Ανέστη ο Κύριος».
Ο π. Θωμάς θεώρησε φυσικό το γεγονός και ότι έτσι πάντοτε γινόταν.
Άλλοτε πάλι ο ίδιος μοναχός, ενώ ήταν εντελώς άπειρος, λόγω απουσίας του υπεύθυνου μοναχού, έλαβε εντολή να παρασκευάσει τη ζύμη για το ψωμί της μονής. Αδαής και αδύναμος προσευχόταν στην Παναγία να τον φωτίσει τι να κάνει. Σε λίγο, σαν υπνωτισμένος, βλέπει μία μαυροφόρα γυναίκα να ετοιμάζει το προζύμι, να πλάθει τα ψωμιά και να τα φουρνίζει. Κατάλαβε ότι ήταν η παρουσία και προστασία της ίδιας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Οι πατέρες δεν είχαν ξαναφάει τέτοιο ψωμί. Η γλυκύτητά του τους έμεινε αλησμόνητη για χρόνια. Ο Γέροντας Θωμάς λόγω της μακαρίας απλότητός του και της μεγάλης του ταπεινώσεως διάβηκε τη μοναχική του ζωή μέσα σ’ ένα συνεχές θαύμα.
Ο ηγούμενος Σεραφείμ διηγείτο για το πόσο χαριτωμένη ψυχή ήταν.
Ηλθε μεγάλος, 53 ετών. Πριν έλθει περιήλθε τις αγιορειτικές μονές, αλλά λόγω της ηλικίας του δεν τον κρατούσαν. Ο ίδιος, προσκυνώντας τις εικόνες του τέμπλου της κάθε μονής, άκουγε από την εικόνα της Παναγίας: «Όχι εδώ· στο παραπέρα μοναστήρι». Στη μονή του Αγίου Παύλου, η εικόνα της Παναγίας του είπε: «Εδώ»!
Ο θεομητροκίνητος αυτός μοναχός ανεπαύθη εν Κυρίω στις 8.2.1949 για να συναντήσει την Έφορο του Αγίου Όρους, την Αειπάρθενο Θεοτόκο, τη Μυροβλύτισσα Παναγία, την Αγιοπαυλίτισσα.
Πηγές – Βιβλιογραφία
Ανδρέου Αγιορείτου μοναχού, Γεροντικό του Αγίου Όρους, τ. Α’, Αθήναι 1979, σσ. 40-41, τ. Β’, Αθήναι 1981, σσ. 31-32. Χρυσοστόμου Ροδοστόλου επισκόπου, Θεομητορικά και εξόδια στον Άθωνα, Άγιον Όρος 2005, σσ. 414-417.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Α΄, εκδ. Μυγδονία σ. 435-436
Είναι η χειρότερη πλάνη να πιστεύουμε ότι,( τα θαύματα είναι η απόδειξη της πίστεώς μας ). Γιατί αν προσπαθήσουμε να αποδείξουμε την πίστη μας με τα θαύματα, θα φτάσουμε σε αδιέξοδο, διότι πολλά θρησκεύματα, ακόμα και οι σατανιστές, μπορούν να μας παρουσιάσουν πολλά Θαύματα κ.λ.π, ( η δυνατόν να πλανήσουν και τους εκλεκτούς ). Και έτσι γινόμαστε εύκολα θύματα στους ψευδοπροφήτες και στους ψευδοδιδασκάλους της κάθε εποχής.
Λέει ακόμα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ότι .
Αυτοί που ζητούν θαύματα το κάνουν, όχι για να απαλλαγούν από την απιστία τους, αλλά έτσι επιβεβαιώνουν την πονηρία τους, ( ούχ υπέρ του της απιστίας απαλλαγήναι ταύτα ήτουν, αλλά υπέρ του μάλλον αυτών βεβαιώσαι την πονηρίαν).
Αυτοί που ζητούν θαύματα είναι αυτοί που εκπειράζουν το Χριστό, όπως τότε και τώρα, (Ό τά σημεία αιτείν, πειραζόντων έστί καί τότε καί νύν).
Τα θαύματα προσελκύουν μόνο τους αφελείς, ενώ τους λογικούς η διδασκαλία της Αγίας Γραφής, (Τους μεν γαρ παχυτέρους τα σημεία εφείλκετο, τους δε λογικωτέρους αι διδασκαλίαι των Γραφών).
Τα θαύματα αναζητούν και σε αυτά προστρέχουν μόνο οι αμαρτωλοί άνθρωποι, από ιδιοτέλεια και πονηρία. Στην θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, οι φαρισαίοι έλεγαν ‘’ ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν’’. Και ερμηνεύει ο ιερός Χρυσόστομος ότι, ‘’κόσμο’’ ονομάζει η Αγία Γραφή αυτούς που ζουν με πονηρία, γι’ αυτό και πήγε στον Ιησού τόσος κόσμος, γιατί είδαν το θαύμα με το Λάζαρο και επίστευσαν προσωρινά. ‘’ Οίδε η Γραφήν κόσμον λέγειν, τους εν πονηρία ζώντας. Ού γαρ άν τοσούτοι μετέθεντο εξαίφνης, φησίν, εί μη επίστευσαν τω σημείω.’’
Όποιος πιστεύει ορθά και αγαπά το Χριστό όπως πρέπει, δεν έχει ανάγκη από θαύματα. ( Ή γαρ πιστός εί και φιλείς τον Χριστόν ως χρή, ού χρείαν έχεις σημείων.)
Τίποτα δεν είναι ισχυρότερο, από τα λόγια της Αγίας Γραφής. Είναι ισχυρότερο και από τα θαύματα. Όταν έκανε θαύματα ο Χριστός, ο κόσμος αντέλεγε, όταν τους ανέφερε λόγια από τις Γραφές σιωπούσαν και δεν μπορούσαν σε τίποτα να απαντήσουν.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού από το ότι, ‘’Αντί να οδηγεί κάποιος τους ανθρώπους στον Ιησού Χριστό, να τους οδηγεί να θαυμάζουν ανθρώπους και στο τέλος τον ίδιο ‘’.
Σε ομιλία του ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει στο ποίμνιο του, ‘’ πέρυσι σας είπα πολλά θαύματα, για τους σεισμούς που έγιναν και για τον άγιο Βαβύλα κ.λ.π.‘’. Και ερωτά στη συνέχεια ο άγιος Ιωάννης, ‘’ ποιοί όμως από εσάς έχουν ωφεληθεί σε τίποτα από όλα αυτά τα θαύματα, μέχρι σήμερα? ‘’. Και απαντάει ο ίδιος ο άγιος Ιωάννης ’’ απολύτως κανένας. Διότι αυτό που μας ωφελεί δεν είναι τα θαύματα αλλά είναι η μελέτη της Αγίας Γραφής και αντί τα θαύματα, ο θαυμαστός τρόπος ζωής ‘’, ( και νεκρών εγειρομένων αξιοπιστέρας είναι τας Γραφάς, ότι παρά του Θεού γραφείσαι επέμφθησαν ).
Και καταλήγει στο τελικό συμπέρασμα ο ιερός Χρυσόστομος…
Η ακράδαντη πίστη προέρχεται μόνο από την μελέτη της Αγίας Γραφής, (και σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνουν οι Θεοφόροι πατέρες της εκκλησίας μας) και την τήρηση των δογμάτων Αυτής, με ευγνωμοσύνη και ανδρεία . Γι’ αυτό μας είπε Ο ίδιος Ο Χριστός« μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν ». Αυτό μας το βεβαιώνει ο απόστολός Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή (Κ’, 17) « ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ρήματος Θεοῦ ».
Μας συμβουλεύει και μας προειδοποιεί και Ο ίδιος Ο Ιησούς Χριστός λέγοντάς μας,
<> ( Ιω. στ, 26),
« Πλανάστε μη ειδότες τας γραφάς », ακόμα
«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς » και ακόμα
«ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. ». Τέλος
<>
Μου αρέσει!Μου αρέσει!