π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)
Δεν πήγε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στο Άγιον Όρος να βρει ένα κατάλληλο μέρος να περάσει καλά, έστω και πνευματικά, όπως θα νόμιζε κανείς.
Είχε καημό μέσα του. Καθώς τότε ήταν πιο γνήσιοι οι άνθρωποι, ήταν πιο ειλικρινείς, όσοι είχαν έφεση, έβλεπαν ότι κάτι δεν ήταν καλό μέσα τους, και ήθελαν αυτό να αλλάξει, να διορθωθεί. Πήγε λοιπόν και έμεινε σ’ ένα ασκητήριο που είναι πάνω από τη Μεγίστη Λαύρα στους πρόποδες του Άθω, και εκεί επί τρία ολόκληρα χρόνια η κύρια προσευχή του ήταν: «Παναγία μου, φώτισόν μου το σκότος».
Ο άγιος Γρηγόριος, όπως και άλλοι άγιοι πιο παλιά, είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Παναγία. Και αργότερα, όπως ξέρουμε, είχαν ιδιαίτερη ευλάβεια ο άγιος Νικόδημος και ο άγιος Νεκτάριος. Οι άγιες δηλαδή ψυχές που ζητούν τον Χριστό, που αγαπούν τον Χριστό, περνούν από κει που ασφαλέστερα θα βρουν τον Χριστό και, αν θέλετε, γρηγορότερα θα βρουν τον Χριστό και επιτυχέστερα.
Όπως λέγαμε και άλλη φορά, όλες οι ευλογίες του Θεού περνούν από την Παναγία και διαχέονται όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στους αγγέλους. Αυτό το τονίζει ο άγιος Γρηγόριος στην όλη διδασκαλία του. Τα πίστευαν αυτά οι άγιοι, και έτσι είναι. Είχαμε αναφέρει, αν ενθυμείσθε, και το τροπάριο του αγίου Ανδρέου Κρήτης: «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα…» Και στη συνέχεια λέει ακριβώς αυτό, ότι μεταδίδει και στους αγγέλους και στους ανθρώπους το πλήρωμα «των εκ Θεού δωρεών».
Παρακαλώ, όσοι τυχόν έχετε κάποιες επιφυλάξεις ως προς αυτά, αφήστε τις κατά μέρος αυτή την ώρα. Καθόλου δεν είναι δύσκολο να τα δεχθεί κανείς αυτά, όταν ο ίδιος ο Θεός, που αποφάσισε να γίνει άνθρωπος, τίμησε αυτό το πρόσωπο που λέγεται Παναγία. Το τίμησε όχι απλώς με το να το πλησιάσει, με το να μιλήσει, αν θέλετε, μαζί του, αλλά με το να λάβει την ανθρώπινη φύση από την Παναγία και να κυοφορηθεί όπως κάθε άνθρωπος. Ποιoς είσαι εσύ, όποιος κι αν είσαι, που θα έλθεις να πεις δεν ξέρω τι; Ποιoς είσαι; Ο Θεός σκύβει εδώ.
Βέβαια, ο Θεός ετοίμασε αυτό τον ναό που λέγεται Παναγία, όπως ψάλλουμε: «Ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος…» Αλλά όμως η Παναγία συμμετέχει, είναι συνεργός, επειδή δεν είναι ένα άψυχο όργανο, αλλά είναι λογικό πλάσμα και παραδίνεται σ’ αυτό που θέλει να κάνει ο Θεός και δίνει την όλη βούλησή της, την όλη διάθεσή της. Όπως κι αν έχει το πράγμα, ο άνθρωπος είναι συνεργός. Επομένως, τιμάται αυτό καθεαυτό το πρόσωπό της. Δεν λένε λοιπόν τυχαία οι άγιοι ότι δέχεται όλες τις ευλογίες η Παναγία από τον Θεό και διοχετεύονται δια μέσου αυτής προς όλα τα λογικά κτίσματα, τους αγγέλους και τους ανθρώπους.
Και, αν θέλετε, για να το καταλάβουμε καλύτερα το όλο θέμα, να πω και αυτό, ότι μετά τη σάρκωση του Χριστού ακόμη και οι άγγελοι είναι πλησιέστερα προς τον Θεό, απ’ ό,τι ήταν. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος και έτσι, όπως λέγαμε και άλλη φορά, τιμήθηκε ο άνθρωπος τρόπον τινά περισσότερο από τους αγγέλους, διότι ο Χριστός δεν έγινε άγγελος, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να σωθούν οι πεπτωκότες άγγελοι, και οι άλλοι άγγελοι ήταν στερεωμένοι στο αγαθό. Ο άνθρωπος ήταν ο πεπτωκώς, και έπρεπε λοιπόν ο Κύριος να γίνει άνθρωπος. Και δια μέσου του ανθρώπου-Χριστού, ο οποίος έλαβε από την Παναγία την ανθρώπινη φύση, και οι άγγελοι προσλαμβάνουν όλο και περισσότερο το φως του Θεού.
Δεν είναι λοιπόν αυτά υπερβολές, όπως θα έλεγε, όπως θα νόμιζε κανείς, και κακώς μερικοί διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις. Οι μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας έτσι ευλαβούνταν την Παναγία, έτσι τιμούσαν την Παναγία. Και βλέπουμε τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά να έρχεται στο Όρος, να κάθεται σ’ ένα κελάκι και να φωνάζει: «Παναγία μου, φώτισόν μου το σκότος, Παναγία μου, φώτισόν μου το σκότος». Τρία ολόκληρα χρόνια η κυρίως προσευχή του ήταν αυτή. Όχι ότι δεν έκανε άλλες προσευχές, αλλά η κυρίως προσευχή ήταν αυτή.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Το μυστήριο της σωτηρίας», Β’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2000, σελ. 234.
πηγή: koinoniaorthodoxias
Σημεία Καιρών 
1) Μόνο ο Ιησούς Χριστός μπορεί να προσφέρει τη σωτηρία στον άνθρωπο, Κανένας άλλος, ούτε η Παναγία μας , ούτε κανένας άγιος ή άγγελος κ.λ.π.
Οι άγιοι δεν μπορούν να μας δώσουν τη σωτηρία, μόνο πρεσβεύουν.
Όταν ο απόστολος Πέτρος οδηγήθηκε μπροστά στο δικαστήριο των ιουδαίων, αφού
πρώτα φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα (πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου) ομολόγησε και είπε
‘’ δεν είναι δυνατόν με κανένα τρόπον και κανένα άλλο πρόσωπο να μας δώσει τη
σωτηρία, παρά μόνο ο Ιησούς Χριστός. διότι δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα κάτω από
τον ουρανό και εις όλη την γη, που να έχει δοθεί από το Θεό ώστε να έχει τη δύναμη να
μας σώσει”.
‘’ καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς. ‘’. ( πραξεις Δ΄,12)
2) Τα θαύματα τα ενεργεί μόνο ο Θεός και κανένας άλλος. Τη δυνατότητα να επιτελεί κάποιος θαύματα, με τη δικιά του ενέργεια και δύναμη, δεν την έχει ούτε η Παναγία μας , ούτε οι άγιοι, ή οι άγγελοι κ.λ.π..
Α) Όταν ο απόστολο Πέτρος και Ιωάννης θεράπευσε τον παράλυτο στην στοά του Ναού του Σολομώντα, οι άνθρωποι θαύμαζαν με πολύ έκσταση. Τότε ο απόστολος Πέτρος τους είπε ‘’τι θαυμάζετε, για το γεγονός αυτό, η γιατί έχετε καρφώσει τα μάτια σας σε ‘μας, μήπως εμείς με τη δική μας δύναμη, η ευσέβεια κάναμε αυτόν να περιπατεί ; ‘’.
‘’ ἰδὼν δὲ Πέτρος ἀπεκρίνατο πρὸς τὸν λαόν· ἄνδρες Ἰσραηλῖται, τι θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε, ὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσι τοῦ περιπατεῖν αὐτόν; ‘’.
(Πρέξεις Γ΄,12 ).
Β) Και ο απόστολος Παύλος διευκρινίζει ότι ‘’ Δεν είμαστε από τους εαυτούς μας ικανοί, να νομίζετε ότι μπορούμε να επιτύχουμε οτιδήποτε μόνοι μας, από τους εαυτούς μας. Αλλά η ικανότητα μας είναι από τον Θεό.
‘’ οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ᾿ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ
τοῦ Θεοῦ, ‘’. ( Β΄Κορινθ. Γ’,5.)
3) Μόνο ένας είναι ο μεσίτης μεταξύ ανθρώπων και Θεού,
Μόνο ο Ιησούς Χριστός.
Κανένας άλλος, ούτε η Παναγία μας, ούτε οι άγιοι, ή οι άγγελοι κ.λ.π..
Όπως ο ίδιος ο Κύριος μα Ιησούς Χριστός ρητά το έχει δηλώσει.
‘’οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ ‘’. (Ἰωάννου ΙΔ’, 6)
Το ίδιο δήλωσε και ο απόστολος Παύλος προς τον μαθητή του άγιο Τιμόθεο.
‘’εἷς γὰρ Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς ‘’. (Α΄τιμοθ. Β΄,5).
Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει τα ακόλουθα:
1.- ‘’- Είναι πολύ μεγάλη προσβολή, όταν ένα παιδί δεν πηγαίνει το ίδιο στον πατέρα του, για να του ζητήσει αυτό που έχει ανάγκη, αλλά απευθύνεται στους φίλους, του πατέρα του, ώστε να παρακαλέσουν εκείνοι τον πατέρα του, αντί για το ίδιο το παιδί του. Έτσι και εμείς προσβάλουμε και υβρίζουμε τον Πατέρα μας Θεό, όταν δεν ζητάμε από το Θεό αυτά που έχουμε ανάγκη για τη σωτηρία μας, αλλά προσευχόμαστε στους αγίους, να τον παρακαλέσουν εκείνοι. Ξέρω ότι θα μου πει κάποιος ‘’ Μα εγώ είμαι αμαρτωλός και ντρέπομαι, γιατί τον έχω δυσαρεστήσει ‘’. Μα γι’ αυτό να πας στον Πατέρα σου, να κλάψεις, να Του ζητήσεις συγνώμη, την άφεση αμαρτιών σου, καθώς και τη βοήθειά Του ώστε να σταματήσεις να τον δυσαρεστείς. Και να Του υποσχεθείς ότι θα αγωνιστείς να τηρείς τις εντολές Του. Και τότε να του ζητήσεις και αυτό που έχεις ανάγκη για τη σωτηρία σου ‘’ ‘’.
2.- ‘’ Δεν είναι δυνατών, κανένας άνθρωπος, να επικαλεστεί κάποιον άλλον άνθρωπο, παρά μόνο το Θεό ‘’. ( Ου γαρ ένι έτερον τινά επικαλέσασθαι, ει μη τον Θεόν. ).
Δεν απορρίπτουμε τους αγίους μας και ιδιαίτερα την Παναγία μας, τους τιμούμε και τους θαυμάζουμε για την αγάπη και τον αγώνα τους για τον Θεό. Αλλά παρασυρόμαστε από μια κακώς νοούμενη θρησκευτικότητα, ένα δήθεν ευσεβισμό και ένα υπερβάλλοντα ζήλο, με συνέπεια αντί να λατρεύουμε τον μόνο Σωτήρα μας Τριαδικό Θεό, πέφτουμε σε μια ανεπαίσθητη πλάνη να γινόμαστε αγιολάτρες και παναγιολάτρες, προσβάλλοντας έτσι τον Δημιουργό του παντός και μόνο Αληθινό μας Θεό, στον Οποίο μόνο ανήκει η λατρεία, ενώ στην Υπεραγία Θεοτόκο και στους Αγίους αποδίδουμε τιμητική προσκύνηση (γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καταδικάσει και απορρίψει την αίρεση της «μαριολατρίας» των Ρωμαιοκαθολικών, καθώς και τη μη απανταχού παρουσία της Παναγίας μας.).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!