Τα διακονήματα των Αγιορειτών μοναχών - Κιβωτός της Ορθοδοξίας

Είναι στο πλαίσιο της ανθρώπινης περιέργειας και φιλογνωσίας να προσπαθεί ο ανθρώπινος νους να ερμηνεύσει όσα παρατηρεί γύρω του και του προκαλούν εντύπωση θετική ή αρνητική. Στην περίπτωση βέβαια της θετικής έκπληξης, η ανάγκη ερμηνείας της αυξάνεται περισσότερο και δίνει τη σκυτάλη στην έρευνα και τη μελέτη.

Η γενική εντύπωση που προκαλείται σε κάποιον περιηγούμενο την Όρος και συναναστρεφόμενο για το διάστημα της επίσκεψής του τους μοναχούς, είναι ότι όλοι νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και με τους άλλους και αυτό γεννά την εσωτερική αρμονία και την ισορροπία στις μεταξύ τους σχέσεις, στοιχεία που αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση της καλής συνεργασίας.

Κρίνεται σκόπιμο στο σημείο αυτό να παραλληλίσουμε τους μοναχούς μιας μονής με τους εργαζομένους μιας εταιρείας, μικρής, μεγάλης ή και πολυεθνικής και μέσα από τις απαραίτητες αναγωγές να συνθέσουμε τα μυστικά της επιτυχίας των μοναχών όσον αφορά το Management του Αγίου Όρους.

Μυστικό 1 : Απλότητα – Σεμνότητα – Ταπεινότητα

Στην περίπτωση του μοναχού:

Την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Όρος πριν από 15 χρόνια, πήγα σε έναν γέροντα που έμενε μόνος τους σε ένα φτωχικό καλυβάκι. Ήταν μια άγια και γλυκομίλητη μορφή. Μου έκανε εντύπωση η ταπεινότητα με την οποία συνομιλούσε μαζί μου, τη στιγμή που εγώ ένιωθα δέος για την κιβωτό της γνώσης που είχα απέναντί μου.

Έτσι είναι όλοι οι μοναχοί στη μονή. Πολύ απλοί.

Σε ακούν με σεμνότητα και με το βλέμμα στραμμένο προς τα κάτω. Ποτέ δεν σχολιάζουν κάτι με αρνητική διάθεση και δε συμμετέχουν σε συζητήσεις που δε γνωρίζουν ή δεν τους αφορούν. Για κανέναν λόγο δε σε διακόπτουν, ενώ σε αφήνουν πάντα να ολοκληρώσεις τη σκέψη σου. Γενικά, από τη συμπεριφορά τους εισπράττεις έναν συνδυασμό σεμνότητας και ταπεινοφροσύνης.

Θυμάμαι την πρώτη κουβέντα που μου είπε ο πνευματικός μου όταν τον γνώρισα και η οποία έκτοτε μου εντυπώθηκε στο μυαλό: “Στη ζωή σου να είσαι απλός, σεμνός και ταπεινός”.

Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι οι μοναχοί δεν κρατούν κλειδωμένες τις γνώσεις τους για τους ίδιους. Δε διεκδικούν την αποκλειστικότητα της γνώσης ούτε τη δόξα της πατρότητάς της. Και γι’ αυτό τις μεταδίδουν, τις αφήνουν ελεύθερες να τις γευτούμε και να εξελιχθούμε.

Στην περίπτωση του εργαζόμενου:

Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν εργαζόμενο που μπαίνει στην αγορά εργασίας για πρώτη φορά.

Αν είστε στέλεχος μιας επιχείρησης, τι θα ήταν αυτό που θα παρατηρούσατε πρώτα σ’ έναν υποψήφιο εργαζόμενο που έμπαινε στο γραφείο σας για να δώσει συνέντευξη; Τι θα ήταν αυτό που θα προκαλούσε την πρώτη εντύπωση;

Αρχικά, θα παρατηρούσατε το ντύσιμό του, αν ήταν ευπρεπές και ενδεδειγμένο για την περίσταση, δηλαδή την απλότητα και σεμνότητα του υποψήφιου εργαζόμενου.

Στη συνέχεια θα παρατηρούσατε τη συμπεριφορά του. Ας υποθέσουμε ότι ο υποψήφιος εργαζόμενος δεν έχει εμπειρία. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν μπορείτε να εστιάσετε στα προσόντα ή τις δεξιότητες που έχει ή δεν έχει, αλλά στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται και κινείται στον χώρο που βρίσκεται.

Η σεμνότητα και μετριοφροσύνη του θα έχουν το πρώτο λόγο στην εντύπωση που εσείς θα σχηματίσετε.

Αν πάλι είστε εσείς αυτοί που θα “χτυπήσετε” την πόρτα μιας επιχείρησης, καλό είναι να φροντίσετε για τα χαρακτηριστικά σας εκείνα που θα κερδίσουν τον μελλοντικό εργοδότη και θα σας διακρίνουν ποιοτικά από τους υπόλοιπους υποψηφίους.

Ο πιο βασικός κανόνας είναι των 20 πρώτων δευτερολέπτων. Οι πρώτες 20 λέξεις και οι πρώτες 20 κινήσεις των χεριών και του σώματος είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για την πρώτη εντύπωση, η οποία στατιστικά στην πορεία δεν αλλάζει για το 95% των περιπτώσεων.

Ακόμα και αν είστε εργαζόμενος σε μια εταιρεία και θεωρείστε υπάλληλος με μεγάλη εμπειρία και συσσωρευμένη γνώση, αυτό που σας χαρίζει επιπλέον σεβασμό και σας καταξιώνει μέσα στο εταιρικό περιβάλλον είναι το χαμηλό προφίλ, ο συνδυασμός δηλαδή απλότητας και σεμνότητας. Αυτό, εκτός των άλλων, εμπνέει και τους συναδέλφους για μια γόνιμη συνεργασία και δίνει ταυτότητα και ύφος στην εταιρεία. Προοδευτικά, η στάση του ταπεινού υπαλλήλου, μπορεί να υιοθετηθεί και από τους υπόλοιπους εργαζόμενους της επιχείρησης και σιγά-σιγά αυτό το ήθος να σταθεροποιηθεί σε ένα ολόκληρο τμήμα και να καθιερωθεί ως γενικό προφίλ ολόκληρης της εταιρείας.

Ο συνδυασμός ταπεινότητας – απλότητας συνιστά μία από τις σημαντικότερες αρετές στον εργαζόμενο. Η απουσία αλαζονείας και καυχησιολογίας βοηθά στη συνοχή της ομάδας των εργαζομένων, ενώ οι επιτυχίες που κατακτώνται, αποδίδονται στη συλλογική και οργανωμένη προσπάθεια, αφού κανείς δεν επιδιώκει να προβληθεί εις βάρος των υπολοίπων.

Η έλλειψη ανάγκης για αυτοπροβολή και αυτοεπιβεβαίωση βοηθά τον εργαζόμενο να είναι πιο δεκτικός σε αλλαγές και προτάσεις και σε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης διαφόρων καταστάσεων, ενίοτε και κρίσεων στο εργασιακό περιβάλλον. Τον βοηθά να βλέπει τα πράγματα πιο καθαρά, να είναι διαλλακτικός και να οδηγείται σε ασφαλείς λύσεις και συμπεράσματα.

Μυστικό 2 : Υπακοή – Πειθαρχία – Συνέπεια

Στην περίπτωση του μοναχού:

Η υπακοή είναι μια σπουδαία λέξη, που την επαναλαμβάνουν συνεχώς οι μοναχοί, ενώ η εφαρμογή της βοηθά σε πολλά επίπεδα τη συνύπαρξη. Φέρνει την πειθαρχία και κατ’ επέκταση τη συνέπεια. Και αυτός είναι ο ορισμός του αυτοσεβασμού και του αλληλοσεβασμού. Υπακοή και εγωισμός είναι δύο έννοιες αντιφατικές. Ό,τι συνθέτει η μία, το αποδομεί η άλλη. Γι’ αυτό και στις συναναστροφές των μοναχών δε διακρίνεις εγωισμούς. Η κοινότητα των μοναχών παρουσιάζει την εικόνα μιας σφιχτά δεμένης οικογένειας με απόλυτη εμπιστοσύνη και σεβασμό μεταξύ των μελών της.

Μια ομάδα που τηρεί τη συνέπεια και την πειθαρχία σε όλες της τις εκφράσεις, ακόμα και στη διαχείριση του κοινού χρόνου (πχ συνέπεια στην προσέλευση την ώρα του γεύματος ή της Θείας λειτουργίας), δεν μπορεί παρά να πετυχαίνει μεγάλα ποσοστά παραγωγικότητας.

Στην περίπτωση του εργαζόμενου:

Αν αφαιρεθεί ο εγωισμός από τη ζωή μας, θα απλοποιηθεί η σκέψη μας και ο νους θα λειτουργεί με μεγαλύτερη διαύγεια και ευθύτητα.

Φανταστείτε μεταξύ των εργαζομένων του τμήματος μιας επιχείρησης να υπάρχει ο συνδυασμός των μυστικών 1 και 2.

Χωρίς εγωισμούς, αλλά με απλότητα, σεμνότητα και ταπεινότητα, οι εργαζόμενοι οδηγούνται στη συνέπεια και υποσυνείδητα πειθαρχούν, γιατί αναπτύσσεται μεταξύ τους το αίσθημα της εμπιστοσύνης.

Αυτό οδηγεί στην εξέλιξη του ανθρώπου-εργαζόμενου, της ομάδας και κατ΄ επέκταση της εταιρείας.

Η πειθαρχία μπορεί να εξελίξει εσωτερικά έναν άνθρωπο, καθώς τον προφυλάσσει από τον παρορμητισμό στη λήψη αποφάσεων και την εκδήλωση επιπόλαιων συμπεριφορών.

Η πειθαρχία ξεκινά πρώτα από μέσα μας ως αυτοπειθαρχία και εξωτερικεύεται με την συμπεριφορά μας προς τους συνάδελφους αλλά και την εταιρεία στην οποία εργαζόμαστε.

Οι πειθαρχημένοι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση διεκπεραιώνουν τα καθήκοντά τους όχι μόνο με γνώμονα την ταχύτητα (δηλ. συνέπεια στον χρόνο και στη διαχείριση του κοινού χρόνου) αλλά και το αποτέλεσμα (δηλ. συνέπεια στον προσωπικό και ομαδικό στόχο).

Η πειθαρχία φέρνει συνέπεια και η επαναλαμβανόμενη συνέπεια παράγει αποτέλεσμα που είναι το ζητούμενο για κάθε εταιρεία.

Απόσπασμα από το βιβλίo «O Μοναχός που έγινε CEO» – 1000 χρόνια Αθωνικό Management

πηγή: theomitoros