«Δεν θα επιτρέψει ο Θεός!…», «Δεν θα μας αφήσει ο Θεός!…» Φράσεις, που ακούμε καθημερινά από αρκετούς ανθρώπους, οι οποίοι οσφρίζονται δεινά για την πατρίδα μας, αλλά εκφράζουν μία σιγουριά για την σωστική και έγκαιρη επέμβαση του Θεού.
Ωστόσο, γεννάται μία απορία. Πως είναι τόσο σίγουροι; Από που αντλούν αυτήν την πεποίθηση για την απαλλαγή μας από κάποια επερχόμενα δεινά; Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι ο Θεός θα μας γλυτώσει από τις επεκτατικές – για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- διαθέσεις των γειτόνων μας, τις αρπαχτικές επιδιώξεις των «φίλων» μας και από τις συνέπειες που απορρέουν και από τα δύο; Και εν πάσει περιπτώσει, γιατί να το κάνει;
Ο ίδιος ο Θεός, ο Θεός μας, δεν επέτρεψε να πέσει η Βασιλίδα των πόλεων στα χέρια των αγαρηνών, να μαγαριστούν τα όσια και τα ιερά της φυλής μας, να βασανιστούν και να ατιμωθούν χιλιάδες γυναικόπαιδα; Ο Θεός μας, δεν επέτρεψε να παραμείνουμε 400, και στην Μακεδονία μας 500 χρόνια, σκλάβοι των απίστων με όλες τις συνεπακόλουθες συμφορές;
Ο Θεός μας, δεν επέτρεψε τους διωγμούς, τις σφαγές, τις ατιμώσεις, τις κακουχίες, τον ξεριζωμό, την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας; Ο Θεός μας, δεν επέτρεψε τον πόνο, τα βάσανα, την δυστυχία, το κλάμα, του Γένους μας;
Γιατί να μην το επιτρέψει και τώρα; Γιατί να το αποτρέψει;
Επειδή ξεπεράσαμε στην διαστροφή τους κατοίκους των Σοδόμων και της Γομόρρας;
Επειδή υπερτερούμε σε αλαζονεία των κτιστάδων του πύργου της Βαβέλ;
Επειδή υπερέχουμε σε αποστασία και ύβρη από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη;
Μα εμείς, αν και βαπτισμένοι χριστιανοί ορθόδοξοι ταυτιζόμαστε με τους, ανά τους αιώνες, πολεμίους του Χριστού!
Εμείς, δεν Τον θέλουμε τον Χριστό!
Εμείς, θεοποιήσαμε την ύλη, το χρήμα, την σάρκα, τις απολαύσεις… και σ’ αυτά ήταν εμπόδιο ο Χριστός!
Εμείς, βγάλαμε από την ζωή μας τον Χριστό!
Εμείς, Τον αρνούμαστε καθημερινά! Με τα λόγια (ίσως λιγότερο από όλα), με τις πράξεις, με τις επιθυμίες, με τις διαθέσεις, με όλη μας την βιοτή!
Ωσόσο, ποτέ δεν είναι αργά. «Το έλεός σου Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου», αναφωνεί ο Προφητάναξ Δαυίδ… Και ο φωτιστής και ιδρυτής της Έκκλησίας μας –πως θα μας αποκαλούσε άραγε αν ερχόταν σήμερα στο κλεινόν άστυ; σίγουρα όχι «…κατά πάντα ως δεισιδαιμονεστέρους…»- ο απ. Παύλος, λοιπόν, διακυρήσσει διά μέσου των αιώνων: «…ει απιστούμεν Εκείνος πιστός μένει…»… Ευτυχώς! Έχουμε έναν υπέροχο Θεό που μας αγαπά και μας περιμένει…
«…μακρόθυμος και πολυέλεος»… που μας καλεί καθημερινά, ιδίως αυτήν την περίοδο, σε μετάνοια. Ας μην αρνηθούμε την πρόσκλησή Του. Ας μην Του κλείσουμε την πόρτα της ψυχής μας! Και τότε, όσα δεινά και αν επιτρέψει η αγάπη Του να μας συμβούν, σίγουρα θα είναι για το καλό της ψυχής μας! Αμήν.
Σημεία Καιρών 
25η Μαρτίου το σωτήριον έτος 2020.
Με την «πανδημία» του κορωναιου έχει πάρει έκτακτα μέτρα η κυβέρνηση στην Ελλάδα. Μερική απαγόρευση κυκλοφορίας, άδειοι οι δρόμοι που κάποτε γιορτάζαμε την Ανάστασή του έθνους των Ελλήνων, οι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους, έκλεισαν και τις καρδιές τους…. Άλλαξε ακόμα και ο τρόπος που κοιταζουνε τα μάτια, τον μέχρι τώρα φίλο τους, τον αδερφό τους. Τον βλέπουν σαν υποψήφιο θύτη τους… Μήπως έχει την αρρώστια και μας κολλήσει… Οι άνθρωποι πλέον μιλάνε σε απόσταση ασφαλείας τριών μέτρων, ούτε λόγος βέβαια για εγκάρδια χειραψία πόσο μάλλον για αγκαλιά…. Άδειασαν οι αγκαλιές μας, άδειασε η ψυχή μας, άδειασαν οι εκκλησίες μας που γιορτάζαμε την Ανάσταση του ανθρώπινου γένους, βάλαμε τον Ιησού Χριστό στην άκρη, διότι άλλαξαν οι προτεραιότητές μας…
Προτεραιότητα τώρα είναι η γαστέρα μας, προτεραιότητα είναι τα τρόφιμα και τα χαρτιά υγείας… Για αυτό συνωστίζομαστε 150 άτομα στο σούπερ μάρκετ να προλάβουμε…. Εκεί βλέπεις δεν κινδυνεύουμε να κολλήσουμε τον ιό… Βάλαμε το σούπερ μάρκετ και την τροφή του σώματος πιο πάνω από την τροφή της ψυχής και την Αθανασία της….
Δεν ήταν έτσι ο Έλληνας… ΠΟΤΕ στο παρελθόν δεν ήταν έτσι… Μοιραία ο λογισμός με οδηγεί πίσω στο παρελθόν στους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου…. Ξημέρωνε Ευαγγελισμού… Σαν σήμερα… Ένα καμπανάκι σήμανε στο Μεσολόγγι να θυμίσει στους κλεισμένους τη μεγάλη γιορτή….κανένας όμως δεν άφησε το πόστο του από τον Προμαχώνα να πάει να λειτουργηθεί. Μονάχα μερικά γυναικόπαιδα πήγαν στην εκκλησία. Παράξενη ήταν τούτη η αυγή. Ομίχλη είχε σκεπάσει ολόγυρα τον τόπο και η φρουρά το είχε για κακό σημάδι… Ο Κίτσος Τζαβέλας πριν ο εχθρός αρχίσει την επίθεση του, κοιμόταν στο σπίτι του. Βλέπει στον ύπνο του μία μαυροφόρα γυναίκα να τρέχει σε αυτόν και να του φωνάζει: Σώσε με!!Σώσε με!! Τρεις φορές την είδε: Παναγία μου!!!Ξεφωνίζει ο Τζαβέλλας και πετιέται ολορθος!!! Τότε κατάλαβε ότι πρέπει να τρέξει για βοήθεια στο Μεσολόγγι: βγαίνει έξω και προσπαθώντας να μαζέψει τα παλικάρια του, τους λέει: «Ποιός από σας ωρέ είναι πατριώτης και χριστιανός, ποιος θέλει να χαρίσει τη ζωή του στην Πατρίδα και τη θρησκεία του Χριστού; Αδέλφια Έλληνες! Σήμερα γεννηθήκαμε, σήμερα θα πεθάνουμε για την πατρίδα και τη λευτεριά της. Μη σκιάζεστε Η Νίκη είναι του Σταυρού»….
Με αυτά τα λόγια πολέμησαν και κατατρόπωσαν τον εχθρό…
Ας μεταφερθούμε τώρα στον Μακεδονικό αγώνα όπου ο καπετάνιος Τέλλος Άγρας πριν βγουν να πολεμήσουν σε μία κρίσιμη μάχη ρωτάει τα παλικάρια του: «Ποιοί από εσάς ωρέ είναι για ζωή και ποιοι για θάνατο;» «Όλοι για θάνατο μαζί σου καπετάνιε»!!!!Αυτή ήταν η απάντηση των παλικαριών…
Ας μεταφερθούμε τώρα στη δεκαετία του 1940 εις τον Άγιον Όρος όπου ο πατήρ Εφραίμ της Αριζόνα είναι δόκιμος μοναχός στην συνοδεία του Αγίου πατρός Ιωσήφ του Ησυχαστή. Εκεί λοιπόν του λέει ο Άγιος Ιωσήφ:» Εάν θέλεις παιδί μου να γίνεις μοναχός πρέπει να είσαι έτοιμος για θάνατο»….
Μοιραία καταλήγουμε λοιπόν στο εξής συμπέρασμα: Ο αυθεντικός Χριστιανός πρώτα γνωρίζει να πεθαίνει και έτσι κατόπιν μαθαίνει να ζεί. Δεν υπάρχει ζωή αληθινή χωρίς αυτόν τον θάνατο. Ο Χριστος δεν ανασταίνει τους ζωντανούς: τους νεκρούς ανασταίνει. Για αυτό ΜΟΝΟ όσοι είναι έτοιμοι να κατέβουν στον τάφο, ΜΟΝΟ αυτοί μπορούν να προσμένουν Ανάσταση. Μόνο όσοι είναι έτοιμοι να τα χάσουν όλα για το Θεό, μόνο αυτοί μπορούν να κληρονομήσουν το παν, τα αιώνια αγαθά της βασιλείας των ουρανών.
Τούτες οι δύσκολες ημέρες που ήρθαν είναι αποτέλεσμα της αποστασίας και τις κακίας μας. Όταν ένα κράτος ψηφίζει νόμους ενάντια στους νόμους του Θεού αυτό είναι το αποτέλεσμα. Ας προσευχηθούμε με πόνο ψυχής στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να μας ελεήσει. Με ταπείνωση αλλά όχι με φόβο. Με αγάπη για το συνάνθρωπο αλλά όχι με δειλία. Με θυσιαστικό φρόνημα χωρίς συγκρίσεις και κατακρισεις.
Καλόν παράδεισο να έχουμε.
ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!