Φώτης Κόντογλου
Ο απόστολος Παύλος λέγει πώς «η γνώσις φυσιοί», δηλ. πως η σαρκική γνώση κάνει τον άνθρωπο περήφανο ενώ η άλλη γνώση, η πνευματική, δίνεται στους ταπεινούς, κι” όσο περισσότερο πλουτίζουνται με κείνη την αγιασμένη γνώση, τόσο περισσότερο ταπεινώνουνται.
«Τα μυστήρια, λέγει ο άγιος Ισαάκ, τοις ταπεινόφροσιν αποκαλύπτεται»
Ωστόσο, οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι πού δεν τούς λογαριάζουνε οι έξυπνοι κι’ οι βαθυστόχαστοι τούτου τού κόσμου», βλέπουνε κι’ ακούνε και νοιώθουνε αυτά πού λέγει ο θεόγλωσσος Παύλος, «εκείνα πού δεν είδε μάτι και κείνα πού δεν τ’ άκουσε αφτί, και κάποια πράγματα πού δεν τα ένοιωσε ποτέ ανθρώπινη καρδιά, εκείνα πού ετοίμασε ο Θεός για όσους τον αγαπούνε, και πού τα φανέρωσε σε μας ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα Του. Γιατί το Άγιο Πνεύμα όλα τα ερευνά, και τα βάθη του Θεού… Κι’ εμείς, δεν ελάβαμε το πνεύμα του κόσμου, αλλά το Πνεύμα τού Θεού, να γνωρίσουμε όσα μας χάρισε ο Θεός, αυτά πού κηρύττουμε όχι με τα λόγια πού διδάσκεται η ανθρώπινη σοφία, αλλά με κάποια άλλα που διδάσκει το Πνεύμα το Άγιο.
… Μα ο άνθρωπος με το σαρκικό φρόνημα, δεν παραδέχεται όσα έρχονται από το Πνεύμα τού Θεού. Γιατί, γι’ αυτόν αυτά είναι ανοησίες, και δε μπορεί να ξέρη πώς ανακρίνεται πνευματικά. Ο πνευματικός όμως άνθρωπος τους ανακρίνει όλους, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν. »
Ναι! Τα μωρά τού κόσμου και τα καταφρονεμένα και τα αδύναμα διάλεξε ο Θεός, για να ντροπιάση τα σπουδαία και τα σοφά και τα τιμημένα.
Αλλοίμονο! Κανένας από τους επίσημους ανθρώπους της ανθρώπινης σοφίας και της υλικής εξουσίας, δεν είδε μήτε μιά μικρή αχτίνα από τη μυστική φωτοχυσία πού αξιωθήκανε κάποιοι τιποτένιοι άνθρωποι».
«Τούτο το γρηγιούδι (γραΐδιο) πού κάνει τον σταυρό του και στέκεται σαν κουρούνα μπροστά στα εικονίσματα, είναι μια ψυχή χιλιάδων χρονών, και ξέρει από πού βαστά και πού πάει, πιο καλύτερα από τον κάθε αδιαφόρετον λιμοκοντόρο πού σπουδάζει στα Παρίσια».
Για τους ανθρώπους πού λέγω η ορθοδοξία είναι, κατά βάθος, ένας απλοϊκός Χριστιανισμός, ένας βλάχικος Χριστιανισμός.
Μέσα μας είναι ο θησαυρός. Απ᾿ έξω είναι ξέρακας, κι ας μη μας ξεγελά η φασαρία και τα ψεύτικα πυροτεχνήματα. Όποιος ζει εξωτερικά, ζει ψεύτικα. Όποιος ζει εσωτερικά, ζει αληθινά.
Ω, εσείς που έχετε τα πλούτη και που μόνο τι λογήής είναι η αληθινή χαρά δεν ξέρετε. Άνθρωποι βασανισμένοι, σαστισμένοι από τις έγνοιες κι από τις σκουτούρες, σκλάβοι στη φιλοδοξία και στ᾿ άλλα πάθη, ω άσωτοι γυιοί, που φάγατε τα ξυλοκέρατα και δεν χορτάσατε, γυρίστε πίσω στο σπίτι του πατέρα σας του πονετικού, που δεν είναι άλλο παρά η καρδιά η δική σας, και μπείτε μέσα να ξαποστάσετε, να ευφρανθήτε και να νοιώσετε την αληθινή χαρά!
Όποιος αγαπά τον Χριστό και το Ευαγγέλιο του, αγαπά το πράγμα που αξίζει να αγαπηθεί πιο πολύ απ’ όλα. Μέσα στον Χριστό βρίσκεται ό,τι αξίζει την αγάπη, η ταπείνωση, ο πόνος, η πραότητα, η πνευματική θλίψη κ’ η πνευματική χαρά που είναι κ’ οι δυο γλυκές όταν γίνονται στ’ όνομα του Χριστού. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς».
πηγή: iconandlight.wordpress.com
Σημεία Καιρών 