
Ρωτήθηκε κάποτε ένας ερημίτης, πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους επαίνους και τα εγκώμια;
Και απάντησε.
Να έχετε ταπείνωση και να γνωρίζεται καλά τον εαυτό σας.
Να σας πω ένα παράδειγμα.
Όταν σκαλίζω στο ξύλο την μορφή αγίου και τελειώνω, νομίζω ότι είναι καλή.Την ξανακοιτάω μετά από λίγο και βλέπω ότι έχει ελλείψεις.Αν βάλω τον φακό θα δω ότι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο.Το ίδιο πάλι και με τα χέρια. Βλέπουμε ότι είναι καθαρά. Αν βάλουμε όμως τον φακό, θα δούμε ότι έχουν βρωμιά και πολλά μικρόβια.Έτσι, να κοιτάμε προσεκτικά τον εαυτό μας και θα βλέπουμε ότι δεν είμαστε τίποτα κι ας λέει ο κόσμος…
Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις,σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου,οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων·ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ,τὴν ἀποκεκρυμμένην,ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν,ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν·εἰ γὰρ ἔγνωσαν,οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν·
Μου αρέσει!Μου αρέσει!