Έρχεται καιρός – έφτασε κιόλας θαρρώ – που ο απλός χριστιανός κι ο παπάς, που πολλά δεν κατέχει από «θεολογίες», που περιφρονιέται απ’ τους μεγαλόσχημους, που ‘ναι χωμένος μέσα στο λαό και τα βάσανά του, θα κληθεί να υπερασπίσει το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

Έτσι όπως παραδόθηκε.

Δίχως προσαρμογές στις ανάγκες της εποχής.

Δίχως τα κοψίματα – ραψίματα που κανοναρχάει ο κόσμος και σκοτώνονται οι σπουδαγμένοι ν’ ακολουθήσουν.

Και θα του κοστίσει αυτό. Θα πεταχτεί όξω, σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι. Θα υποφέρει. Και κοντά του θα υποφέρουν κι οι δικοί του.

Όμως δεν γίνεται να δουλεύουμε δυο αφεντάδες. Δεν αντέχεται. Και να θέλει ο διάβολος να μας πλανέψει, μας συνεφέρνει ο Παύλος:

«Ω Τιμόθεε, τὴν παρακαταθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν. ῾Η χάρις μετὰ σοῦ· ἀμήν » (Α΄ Τιμ. στ΄ 20-21)

π. Σπυρίδων Χ.

ΠΗΓΗ