Ο Σταυρός ήταν το λάβαρο του Πατροκοσμά στις περιοδείες του

Ο μεγάλος Εθναπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός, στα μαύρα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς όργωνε ακούραστος, με το τριμμένο ράσο και την φλογισμένη ψυχή, τα βουνά και τα λαγκάδια, περνούσε, με το δισάκι στον ώμο, από χωράφια, στάνες, δάση, πλατείες, για να φωτίσει με τη διδαχή του, να στηρίξει με την πίστη του και να ψυχώσει το ραγιά.

Η αγάπη και η ευλάβεια του γέροντα Νικήτα προς την Παναγία

~ Ρώτησε κάποιος μοναχός τον γερω-Νικήτα από την Σταυρονικητιανή Καλύβη της Παναγίας Καζάνσκας, χάριν ωφελείας και οικοδομής, τι κανόνα κάνει. Απήντησε:

Θυμάστε τη ποδιά της γιαγιάς;

Ο πρώτος της σκοπός ήταν να προστατεύει τα ρούχα της…

Η αγιάτρευτη πληγή. Ένα θαύμα της Παναγίας της Μηχανιώτισσας!

*Την 23ην Αύγουστου, εορτή της Αποδόσεως της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης Νέας Μηχανιώνας.

Ουκ εάλω η Βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων

*Ένα εκπληκτικό άρθρο-κείμενο που αξίζει να αφιερώσετε τρία λεπτά από τον χρόνο σας και να το διαβάσετε!

Χειμώνας γύρω από τη σόμπα στη παλιά Ελλάδα. Όταν η ξυλόσομπα ήταν προνόμιο

*Τότε που όταν άρχιζε η βαρυχειμωνιά όλοι κλείνονταν στα σπίτια τους, κοντά στη σόμπα και απολάμβαναν την ζεστασιά της με συζητήσεις, αστεία και νέα της γειτονιάς… Έτσι και χωρίς άγχος, απολάμβαναν τον χειμώνα…

«Ε, βρε μπαρμπ’-Αλέξανδρε! Που να ζούσες τώρα να δεις την Ελλάδα!»

«Ε, βρε μπαρμπ’-Αλέξανδρε! – είπα μοναχός μου. Που να ζούσες τώρα να δεις την Ελλάδα! Στα χρόνια σου ήτανε ελληνικότατη, κι όλο γκρινιάζεις για τη λεβαντινιά της.

«Ο πειρασμός μόλις μυρίσει λίγο παράδεισο, λίγο Χριστό στη ζωή του ανθρώπου, φρενιάζει, εξεγείρεται, επαναστατεί…»

Εκεί που αυξάνεται η Χάρις,
μεγαλώνουν οι πειρασμοί.

Η Απόδοση της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Κάθε εορτή στον εορτολογικό κύκλο της Εκκλησίας ενός προσώπου ή ενός γεγονότος έχει τρία στάδια, τα προεόρτια, την κυρίως εορτή και τα μεθεόρτια (δηλαδή τον απόηχό της).