Πάντα με συγκλόνιζε ο λόγος του Χριστού “ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν”(Ματθ. 5,37).

Το «ναι» που θα λέμε να είναι «ναι». Το ίδιο και με το «όχι».

Δεν πρέπει να είμαστε σαν τα καλάμια που τα ταρακουνάει ο άνεμος, υποτασσόμενοι στις ριπές της κοινής γνώμης, αλλά να είμαστε σταθεροί όσο ο βράχος μέσα σε ένα ρέμα.

Δεν πρέπει να είμαστε σαν τα ψάρια που κολυμπούν με το ρεύμα του ποταμού (γιατί μόνο τα νεκρά ψάρια κολυμπούν με το ρεύμα), αλλά να κολυμπάμε ενάντια στο ρεύμα, ακόμη και ενάντια στο πολιτιστικό ρεύμα.

Δεν πρέπει να είμαστε σαν χαμαιλέοντες, που αλλάζουν το χρώμα τους ανάλογα με το περιβάλλον τους, αλλά να ξεχωρίζουμε ορατά απέναντι στο περιβάλλον μας.

Σταθεροί και αμετακίνητοι στις αξίες της πίστεώς μας.

ΠΗΓΗ