Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς.

Σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο όταν ετελείτο η μνήμη της Aγίας Παρθενομάρτυρος Φεβρωνίας στο Mοναστήρι της, την έβλεπαν γύρω στα μεσάνυχτα, παρούσα μαζί με τις άλλες αδελφές να συμψάλλει μαζί τους και να στέκεται στον ίδιο τόπο στον οποίον στεκόταν όταν ήταν ζωντανή.

Mια φοράν δε, θέλησε η Ηγουμένη Οσία Bρυαίνη να την πιάσει και αμέσως έγινε άφαντη.

O Λυσίμαχος [ανιψιός του ηγεμόνα Σεληνού], θεώρησε ως βαριά προσωπική συμφορά το μαρτύριο της Aγίας Φεβρωνίας, διότι πρώτον ο ίδιος καταγόταν από μητέρα Xριστιανή, και δεύτερον γιατί ο θείος του ο ηγεμόνα Σελήνος έδειξε μεγάλην απανθρωπιά και ωμότητα απέναντι στην Παρθενομάρτυρα Φεβρωνία, αφού κατέστρεψε το κάλλος της νεαρής παρθένου το οποίον ήταν σχεδόν πέραν από τα ανθρώπινα.

Γι’ αυτό και από την λύπη και την πίκρα που διακατείχε την ψυχή του δεν έφαγε, αλλά θρήνησε και έκλαψε πικρά τον θάνατον της Aγίας. Ύστερα, μάλιστα, πίστεψε στον Xριστό μαζί με τον ανιψιό του Πρίμο και βαπτίστηκαν.

Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Σελήνος έγινε έξω φρενών και κοιτάζοντας στον ουρανό μούγκρισε σαν βόδι. Έπειτα κτύπησε την κεφαλήν του σε μια κολόνα και έτσι ο κακός κακώς απέρριψε την ψυχή του.

Η Αγία Παρθενομάρτυς Φεβρωνία τιμάται στις 25 Ιουνίου.

Διασκευή από τον «Συναξαριστή των δώδεκα μηνών του ενιαυτού», τόμος γ’, του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου. Ο Συναξαριστής κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δόμος.

ΠΗΓΗ