ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ

«Όταν προ 65 και πλέον χρόνων βρισκόμουνα ψηλά στην πλαγιά του Άθωνα, κατά το μέρος της Αγίας Άννας μαζί μ΄ ένα κυνηγό αντιληφθήκαμε ανάμεσα στα βράχια και τους πλούσιους βράχους μια σαν σκιά ανθρώπου.

Ηγούμενος Μονής Αγίου Παύλου Παρθένιος: Βρήκαμε τα καλυβάκια των γυμνών ασκητών, αλλά αυτοί τίθενται σε αορασία!

Διήγηση γέροντος Παρθενίου Αγιοπαυλίτου: Μία φορά που πήγαμε πάνω στο βουνό με τον μακαριστό παπα- Ανδρέα, ευρήκαμε δυο καλύβες, με ξυλαράκια, με μία εικόνα και ένα καντηλάκι, και μία γωνιούλα, αλλά δεν βρήκαμε κανέναν.

Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε…

-Σοφά λόγια αγίων γερόντων-

-Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε.

Ο βράχος και ο καλόγερος

~ Κρέμασε στον ώμο του το δισάκι ο Μωυσής. Πηδώντας με μεγάλες δρασκελιές τις πέτρες και τα βράχια άρχισε να σκαρφαλώνει στο βουνό. Δύο, τρία πέντε λεπτά και η λιγνή φιγούρα του ξεχώρισε στο πιο ψηλό σημείο, ανάμεσα ουρανού και γης.

Η φοβερή πλάνη του ιδίου θελήματος… και η αποκάλυψη της πλάνης του Σατανά.. (Συγκλονιστική Αγιορείτικη διήγηση!)

~ Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, προς τη θάλασσα έμενε ενάρετος Γέροντας, με έναν επίσης ευλαβέστατο υποτακτικό, ό όποιος στην αρχή έκανε υπακοή, άλλα με μια μικρή δώσει υποκρισίας.

«Μια ημέρα θα αποκαλυφθεί το λείψανο ενός Αγίου στο μοναστήρι της Παναγίας της Λυκουρισιώτισσας και ύστερα το Μοναστήρι θα πάρει μεγάλη φήμη»

Παπα-Γιάννης ο εξορκιστής

Όταν το 1917 στην Ρωσσία έγινε η επανάσταση των Μπολσεβίκων, συνέλαβαν στην Οδησσό 17 ιερείς για να τους εκτελέσουν.

«Όταν βρήκαν το λείψανό του τα ‘χασαν. Ήταν ακέραιο, ολοκίτρινο και ανέδιδε απαλή ευωδία!

Νικόλαος Σαββούδης – Ασκητές μέσα στον κόσμο

Γεννήθηκε το 1899 στο Γυαλί Τσιφλίκι της Μ. Ασίας. Μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων από την Μικρασία, ήρθε ως πρόσφυγας στο χωριό Βατοπέδι Χαλκιδικής.

Τι λέει η παράδοση για τους «αόρατους ερημίτες» και το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην κορυφή του Άθωνα

Κατά την μακραίωνα ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοση:

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Διάβαζε και εφάρμοζε το Ευαγγέλιο

Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο Καλαντζή, ψαρά στο επάγγελμα.

«Ενώ παρακαλούσα την Παναγία να με βοηθήσει, ξαφνικά μου παρουσιάζεται ένας Αναχωρητής με φωτεινό πρόσωπο»

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης 

~ Όταν είχα έρθει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχα χάσει τον δρόμο· αντί να πάρω τον δρόμο για την Σκήτη της Αγίας Άννης, προχώρησα για την κορυφή του Άθωνα.

Οι ασκητές της Αγιορείτικης ερήμου… Εκεί που βλέπει μόνο ο Θεός!

Εδώ όλα μοιάζουν διαφορετικά, η φύση, οι άνθρωποι, τα έργα τους. Οι ασκητές της Αγιορείτικης ερήμου ζουν σε απόκρυμνα καλύβια και ορισμένοι σε σπήλαια.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΚΕΤΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΣΑΣ

ΑΟΡΑΤΟΙ-ΓΥΜΝΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ 

~ Διηγήθηκε Γέροντας Αγιαννανίτης : «Πριν 40 περίπου χρόνια ήμουν Δικαίος, και ένα βράδυ μόλις σουρούπωνε, πηγαίνω και κλείνω την εξώθυρα.

Ένας ασκητής με δάκρυα προσευχόταν στον Θεό: «Κύριε, γιατί δεν έχω θλίψεις; Τι είσαι θυμωμένος με εμένα;»

Στο τέλος, πρέπει να καταλάβετε ότι η γήινη ζωή μας δεν είναι θέρετρο, αλλά νοσοκομείο.

«Θα δούμε ποιος θα νικήσει, εσύ ή ο Θεός!»

~ Κάποιος μοναχός, από δαιμονική επήρεια, έπεφτε συχνά σε σαρκικό αμάρτημα…

Ρώτησαν έναν γέροντα: – Γιατί χτυπιόμαστε τόσο πολύ από τους δαίμονες;

Ῥώτησαν ἕνα γέροντα:

– Γιατὶ χτυπιόμαστε τόσο πολὺ ἀπὸ τοὺς δαίμονες;

«Εγώ είμαι η υπερηφάνεια» (Αγιορείτικη διήγηση)

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

Δεν θέλω να δω τον Χριστό εδώ…

~ Πήγαινε συχνά ο διάβολος στη σπηλιά κάποιου Ερημίτη, για να τον τρομοκρατήσει και να τον κάνει να φύγει από εκεί.

Ο Μοναχός που έτρωγε τα βράδυα με τον κρεμασμένο στον Σταυρό, Χριστό!

~ Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαϊδας.

Ήλθε κάποτε στη Σκήτη ένας δαιμονιζόμενος και έγινε γι’ αυτόν ευχή στην εκκλησία, άλλ’ ο δαίμονας δεν έβγαινε..

~ Ήλθε κάποτε στη Σκήτη ένας δαιμονιζόμενος καί έγινε γι’ αυτόν ευχή στην εκκλησία, άλλ’ ό δαίμονας δεν έβγαινε -ήταν σκληρός καί ανελέητος.

Τα Χριστούγεννα του ασκητή (Μία ανέκδοτη συγκλονιστική Αγιορείτικη ιστορία)

Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π.Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν  ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν  Ἁγιορείτη Μοναχὸ π. Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος  καὶ νοσταλγία  πρὶν λίγες ἡμέρες μας τὴν μετέφερε.