Ας ψάλλουμε σήμερα μαζί με τους αγγέλους: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία»

‘Αγαπητοί Χριστιανοί,

          Σήμερα γεννήθηκε ὁ Χριστός!

Καί τό θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, πού ξεπέρασε τούς νόμους τῆς φύσεως, ἐξέπληξε ὁλόκληρη τήν γῆ, ἀνεκαίνισε ὁλόκληρο τόν κόσμο, ἔκοψε τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος στά δύο καί, ἀφοῦ ἐπέρασαν εἴκοσι αἰῶνες, μᾶς γνωστοποιεῖται πάλι σήμερα. Σήμερα γεννήθηκε ὁ Μεσσίας! Καί τό μήνυμα αὐτό πού τό ἔφεραν ἀπό τόν οὐρανό οἱ ἄγγελοι, τό ἐδέχθηκαν οἱ ποιμένες, σάν μιά ἀστραπή ξεχύθηκε στά πέρατα τῆς γῆς. Τό μήνυμα αὐτό, τό ὁποῖον ἐτάραξε τόν ‘Ηρώδη καί ὁλόκληρη τήν ‘Ιερουσαλήμ, σάν μιά πνευματική σάλπιγγα ἐσάλπισε ἀπό τόν ἕνα αἰῶνα στόν ἄλλον, ἀπό ἕνα σύνορο στό ἄλλο σύνορο, ἀπό παραλία σέ παραλία καί ἔφθασε σήμερα καί στίς καρδιές μας.

Τό μήνυμα αὐτό ἀκούοντάς το οἱ πτωχοί ἐχάρησαν, οἱ ἁμαρτωλοί ἤλπισαν, οἱ τυφλοί ἐφωτίσθηκαν, οἱ ἀσθενεῖς παρηγορήθησαν, ἐνῶ οἱ χωλοί ἐσκίρτησαν καί ἐχόρεψαν. Τό μήνυμα αὐτό ἀκούοντάς το οἱ ρήτορες ἐξεπλάγησαν, διότι τούς ἐδίδαξε νά σιωποῦν, τούς φιλοσόφους νά ἐντρέπωνται, τούς βασιλεῖς νά τρέμουν. Τό μήνυμα αὐτό ἔκαμε τήν μητέρα νά χαίρη, τήν παρθένο νά ψάλλη, ἐνῶ τό βρέφος νά σκιρτᾶ.

          Σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρ! Καί ἡ οὐράνια τάξις τῶν ἀγγέλων ἐπλήσθη θείας χαρᾶς μέ τοῦτο τό γεγονός, τό ὁποῖον ἀπήγγειλαν οἱ ποιμένες, τό ἄκουσαν ἡ Παρθένος μέ τόν ‘Ιωσήφ, τό ἐπανέλαβαν τά ἔθνη καί διερχόμενο διά μέσου τῶν αἰώνων ἔφθασε σάν μήνυμα εἰρήνης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό· ἰδού λοιπόν γιατί κι ἐμεῖς ἑορτάζουμε σήμερα.

         Σήμερα ἦλθε στόν κόσμο ὁ Κύριος! Καί τό ἀστέρι πού ἀνέτειλε στήν ἀνατολή ἀναγγέλλοντας τό θαῦμα ἄνοιξε τόν δρόμο στούς τρεῖς μάγους καί τό διεμήνυσε πρός τίς γενεές τῶν ἀνθρώπων, πρός τούς βασιλεῖς, πρός τίς ἀναρίθμητες φυλές, καί ἰδού, τό βλέπουμε καί σήμερα νά λάμπη στόν οὐρανό τῆς ‘Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Κι αὐτό λοιπόν τό θαῦμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τό καλό μήνυμα, τόν ὕμνο τῶν ἀγγέλων καί τό φῶς τοῦ ἀστέρος μᾶς συγκέντρωσαν στήν ἐκκλησία σήμερα, ‘Αδελφοί, γιά νά χαροῦμε μαζί μέ τόν Κύριο καί νά ἑορτάσουμε πνευματικά.

        Σήμερα ὀργίζεται ὁ ‘Ηρώδης, ἀλλά εὐθυμοῦν οἱ φυλές τῆς γῆς. Ταράζεται ὅλη ἡ ‘Ιερουσαλήμ, ἀλλά χοροπηδοῦν ἀπό χαρά τά πέρατα τοῦ κόσμου. ‘Αμφιβάλλουν οἱ Γραμματεῖς τοῦ ‘Ισραήλ, ἀλλά πιστεύουν τά σπέρματα τῆς γῆς. ‘Ανησυχοῦν οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ περιουσίου λαοῦ, ἀλλά Τόν περιμένουν τά πρόβατα, πού δέν ἔχουν τούς ποιμένες τῶν γλωσσῶν. Τόν ἀρνοῦνται τά παιδιά Του, ἀλλά Τόν ὑποδέχονται οἱ δοῦλοι Του. Τόν καταδικάζουν οἱ βλάσφημοι, ἀλλά Τόν προσκυνοῦν οἱ πιστοί. Ματαίως ταράζεται ὁ ‘Ηρώδης καί ὅλη ἡ διοικοῦσα τάξις τῆς ‘Ιερουσαλήμ μ’ Αὐτόν, διότι σήμερα ὁ Μεσσίας γεννήθηκε. Ματαίως Τόν κυττάζουν μέ τά μάτια οἱ ἐκλεκτοί τοῦ ‘Ισραήλ, διότι τά ἔθνη Τόν ἐδέχθηκαν. Ματαίως τό σπαθί τοῦ ‘Ηρώδη ζητεῖ νά Τόν θανατώση, διότι οἱ ξένοι Τόν ἔχουν καταφύγιό τους. Οἱ ἑβραῖοι Τοῦ ἔδωσαν μία ἁπλῆ καί ἀκάθαρτη σπηλιά, σάν νἆταν ξένος, ἐνῶ τά ἔθνη Τόν προσκύνησαν μέ τίς ἀναρίθμητες ἐκκλησίες σάν  Δεσπότη τῶν πάντων. Οἱ ἑβραῖοι Τόν ἐξάπλωσαν σέ μία φάτνη μέ ἄχυρα, ἐνῶ τά ἔθνη Τόν ἐστέγασαν στήν καρδιά τους. Οἱ ἑβραῖοι Τοῦ ἔδωσαν ὅ,τι πιό εὐτελές εἶχαν, ἐνῶ τά ἔθνη Τοῦ προσέφεραν χρυσό σάν βασιλέα, λιβάνι καί σμύρνα σάν Θεό καί ἄνθρωπο. Ματαίως ὀργίζεται ὁ ‘Ηρώδης, ἄμυαλα ἀποδεικνύονται τά παιδιά τοῦ ‘Ισραήλ, χωρίς ἐνοχή κόπτονται τά παιδιά τῆς Ραχήλ, διότι σήμερα γεννᾶται ὁ Χριστός καί ὅλα τά ἔθνη Τόν δοξάζουν. ‘Ο Χριστός ἐξ οὐρανοῦ ἔρχεται καί οἱ λαοί Τόν προϋπαντοῦν. ‘Ο Χριστός στήν γῆ φανερώνεται καί κάθε πνοή Τόν δοξολογεῖ.

       Σήμερα ἦλθε τό πλήρωμα τῶν καιρῶν. Σήμερα οἱ χαρές ἀγγέλων καί ἀνθρώπων ἑνώνονται, ὁ οὐρανός μέ τήν γῆ συμφιλιώνεται, ὁ Θεός ἐπί γῆς κενώνεται καί στούς ἀνθρώπους ἀληθινά ἐμφανίζεται. Σήμερα ἡ Παλαιά καί ἡ Νέα Διαθήκη στήν Βηθλεέμ συναντῶνται. Σήμερα οἱ Προφῆτες εὐφραίνονται βλέποντας ὅτι ἐκπληρώνονται τά ὅσα οἱ ἴδιοι προεφήτευσαν ἀπό παλαιότερα.  Σήμερα ὁ ‘Αδάμ καί ἡ Εὔα ἔρχονται μέ χαρά νά προσκυνήσουν τόν Νέο ‘Αδάμ, τόν Χριστό.

῎Ας πᾶμε, ‘Αδελφοί, στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ὡς ἀκόλουθοι τοῦ ἀστέρος τῆς πίστεως, γιά νά προσκυνήσουμε τό θαῦμα πού ἐπιτελέσθηκε. Θά συναντήσουμε μία μικρή σπηλιά, θά ἰδοῦμε μέσα τήν Παρθένο καθισμένη, θά ἰδοῦμε δίπλα τήν μορφή τοῦ γέροντος καί σεβαστοῦ δικαίου ‘Ιωσήφ, θά ἰδοῦμε τήν φάτνη μέ τά ἄχυρα δίπλα τουςὅ . καί ὦ τοῦ θαύματος!ὅ τό Θεῖον Βρέφος σπαργανωμένο μέσα στήν φάτνη. ‘Εκεῖ θά ἰδοῦμε τούς ἀγγέλους νά ψάλλουν, τούς ποιμένες νά δοξάζουν καί τούς μάγους νά προσκυνοῦν καί νά ἐναποθέτουν κοντά στό Βρέφος τά δῶρα τους.

‘Ελᾶτε, λοιπόν, ὅλες οἱ γενεές τῆς γῆς νά συναντήσουμε τόν Νυμφίο τῆς ‘Εκκλησίας, ὁ ‘Οποῖος ἐνεδύθη τά δικά μας ἐνδύματα γιά νά μᾶς θεοποιήση. ‘Ελᾶτε σήμερα ὅλοι οἱ λαοί νά συναδελφωθοῦμε, νά εἰρηνεύσουμε καί ἑνώνοντας τίς φωνές μας ἄς ὑποδεχθοῦμε μέ ὕμνους τόν προσδοκώμενο Μεσσία. ‘Ελᾶτε, Παρθένοι, νά ἰδῆτε μία Παρθένο πῶς γεννᾶ, χωρίς σαρκικό μολυσμό. ‘Ελᾶτε, μητέρες, νά ἰδῆτε τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πῶς δέν ἐντρέπεται νά γεννᾶ ἕνα Βρέφος. ‘Ελᾶτε, πιστοί, νά ἰδοῦμε μία Παρθένο πῶς κρατεῖ στήν ἀγκαλιά της Αὐτόν πού ἐκρέμασε τήν γῆ ἐπί τῶν ὑδάτων. ‘Ελᾶτε νά ἰδοῦμε τά δύο χέρια μιᾶς μητέρας λεχοῦς νά ἀγγίζη Αὐτόν πού ἀγγίζει τά ὄρη καί καπνίζονται (Ψαλμ. 103, 32). ‘Ελᾶτε νά ἰδοῦμε σπαργανωμένον μέ λωρίδες Αὐτόν πού καλύπτει τόν οὐρανό μέ τά νέφη καί τήν γῆ μέ τό χόρτο. ‘Ελᾶτε νά ἰδοῦμε πῶς τρέφει Αὐτόν πού τρέφει τόν κόσμο μέ ψωμί καί ποτίζει τήν γῆ μέ βροχή στόν κατάλληλο καιρό.

῏Ω, τοῦ θαύματος! ‘Ο Χριστός γεννᾶται καί ὁ ‘Ηρώδης θηριώνεται, ὁ ‘Ιησοῦς γίνεται ἄνθρωπος γιά φιλανθρωπία καί οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων βγάζουν τό σπαθί ἀπό τήν θήκη καί τό ἀκονίζουν. ‘Ο Βασιλεύς τοῦ οὐρανοῦ γίνεται δοῦλος καί οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς βιάζονται νά Τόν βγάλουν ἀπό τήν ζωή. ‘Ο Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔρχεται νά μᾶς σώση κι ἐμεῖς τήν θύρα τῆς καρδιᾶς μας ἔχουμε ἀκόμη κλειστή. ῞Ομως τό μυστήριο ἐπιτελεῖται. Τό σπήλαιο Τόν δέχεται. Οἱ ἄγγελοι Τόν δοξολογοῦν. Οἱ ποιμένες Τόν ἀναγγέλλουν. Οἱ Μάγοι Τόν προσκυνοῦν. Τά ἔθνη Τόν πιστεύουν. ‘Η ‘Εκκλησία στερεώνεται. ‘Η Διαθήκη τῆς ἀγάπης γράφεται. ‘Η σωτηρία ἔρχεται.

          ‘Αγαπητοί Χριστιανοί,

‘Από τήν γέννησι τοῦ Κυρίου μας ‘Ιησοῦ Χριστοῦ καί μέχρι σήμερα ἐπέρασαν πάνω ἀπό εἴκοσι αἰῶνες. Σ’ αὐτή τήν μεγάλη χρονική περίοδο ἄλλαξαν οἱ πόλεις, οί τόποι, ἐπέρασαν βασιλεῖς καί ἄνθρωποι, ὅμως ἡ μικρή Βηθλεέμ- ἡ πόλις τῶν εὐφροσυνῶν καί τῶν στεναγμῶν- παρέμεινε σχεδόν ἡ ἴδια. ‘Εάν ζητήσουμε τήν σπηλιά στήν ὁποία γεννήθηκε ὁ Χριστός, δέν θά βροῦμε ἐκεῖ παρά ἕνα μικρό παρεκκλήσιο, στό ὁποῖο προσκυνοῦν καθημερινῶς ἑκατοντάδες καί χιλιάδες προσκυνητές ἀπό ὅλο τόν κόσμο. Δέν θά ἰδοῦμε ἐκεῖ οὔτε τήν Παρθένο, οὔτε τόν γέροντα ‘Ιωσήφ. Δέν θά συναντήσουμε οὔτε τούς μάγους τῆς Περσίας, οὔτε τούς ποιμένες τοῦ ‘Ισραήλ. Δέν θά βροῦμε ἐκεῖ οὔτε τήν φάτνη, οὔτε τό Θεῖο Βρέφος, οὔτε θά ἰδοῦμε τό ἀστέρι νά λάμπη ἀπό τήν ‘Ανατολή. ῞Ενα μεγάλο θαῦμα ἐπιτελέσθηκε! ‘Ιδού, σέ λίγο καιρό, ἡ σπηλιά μετατράπηκε σέ χιλιάδες μικρές καί μεγάλες ἐκκλησίες, πού στολίζουν μεγαλόπρεπα ὅλες τίς γωνίες τοῦ κόσμου.

‘Η πτωχή φάτνη μεταβλήθηκε ἐπίσης σέ ῞Αγιο Βῆμα. Τό Θεῖον Βρέφος μᾶς περιμένει τώρα ὑπό τήν μορφή τῶν ‘Αγίων Μυστηρίων. Τήν θέσι τῶν μάγων ἐπῆραν οἱ ‘Απόστολοι, ἐνῶ τῶν ποιμένων οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι μαζί φέρουν τό μήνυμα τῆς σωτηρίας σ’ὅλο τόν κόσμο. ‘Η χορεία τῶν ἁγίων ἀγγέλων δοξάζεται τώρα μέ τά ἑκατομμύρια τῶν ὁσίων καί μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀδιακόπως ὑμνοῦν στούς οὐρανούς τόν ‘Αμνό τοῦ Θεοῦ. ‘Ενῶ ἡ ἀγγελική ψαλμωδία συνεχίζεται τώρα μέ τούς ἤχουν τῶν καμπάνων καί ἀπό τίς μελωδικές ἐκκλησιαστικές ψαλμωδίες πού ἀντηχοῦν σ’ὅλο τόν κόσμο. ‘Ο γέροντας ‘Ιωσήφ ἀπεικονίζει τήν Παλαιά Διαθήκη, ἐνῶ ἡ Παρθένος Μαρία τόν Νόμο τῆς Νέας Διαθήκης. Τά σπάργανα ἀπεικονίζουν τά ἱερά ἄμφια τῆς ‘Εκκλησίας. ‘Ο χρυσός, τήν δόξα τῆς θεότητος, τό λιβάνι, τίς προσευχές τῶν ἁγίων καί ὅλων τῶν Πιστῶν, ἐνῶ ἡ σμύρνα, τόν στολισμό μέ ἀγαθά ἔργα. Στό τέλος τό ἀστέρι συμβολίζει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο φωτίζει σάν μία λαμπάδα τήν πορεία ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.

Συνεπῶς ὄχι στήν Βηθλεέμ τῆς ‘Ιουδαίας, ἀλλά στήν ‘Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά συγκεντρωθοῦμε σήμερα, ‘Αδελφοί, γιά νά τιμήσουμε τήν γέννησι τοῦ Χριστοῦ. ‘Εδῶ εἶναι τό σπήλαιο τῆς σωτηρίας μας, ἐδῶ ἡ θεία φάτνη. ‘Εδῶ εἶναι οἱ μάγοι τῶν ἐθνῶν, ἐδῶ οἱ ποιμένες τοῦ νέου ‘Ισραήλ. ‘Εδῶ εἶναι τό ἀστέρι, ἐδῶ τό φῶς, ἐδῶ τά Δῶρα τοῦ Πνεύματος. Καί ὑπεράνω ὅλων, ἐδῶ εἶναι τό Βρέφος ‘Ιησοῦς-ὁ Νυμφίος τῆς ‘Εκκλησίας.

῎Ας περάσουμε χαρούμενα αὐτή τήν ἡμέρα δίπλα στήν φάτνη τοῦ ‘Ιησοῦ. Δέν θά εἴμεθα ἐδῶ οἱ μόνοι ὁδοιπόροι, οἱ μόνοι προσκυνητές, οἱ μόνοι ἀγγελιοφόροι τοῦ θαύματος. Γύρω ἀπό τήν ‘Αγία Τράπεζα θά συναντήσουμε τούς ἐνδόξους τοῦ Χριστοῦ ‘Αποστόλους, τούς ἀξιοτίμους Μάρτυρες, τούς ἐκλεκτούς ‘Οσίους καί τήν χορεία ὅλων τῶν ‘Αγίων Πατέρων. Θά ἰδοῦμε ἐκεῖ μητέρες νά περιμένουν τήν παρηγορία ἀπό τήν Μητέρα, παρθένες νά ζητοῦν τήν βοήθεια τῆς Παρθένου, βρέφη νά ζητοῦν τήν εὐλογία τοῦ Θείου Βρέφους, ξένους νά ζητοῦν στέγη ἀπ’ Αὐτόν πού διώχθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους, καταπιεζομένους νά ζητοῦν δικαιοσύνη ἀπό τόν Κριτή. Θά συναντήσουμε ἀκόμη ἁμαρτωλούς νά περιμένουν τήν συγχώρησι, τυφλούς νά ἱκετεύουν γιά τό φῶς τους, πονεμένους νά προσδοκοῦν τήν θεραπεία τους, πεινασμένους νά ζητοῦν ψωμί, διψασμένους νά ἐπιθυμοῦν καθάριο νερό. ‘Αλλ’ ὅμως ἄς μή ἀπορήσουμε, ἐάν θά ἰδοῦμε ἔξω ἀπό τήν φάτνη τοῦ ‘Ιησοῦ καί ἀρκετούς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι βλασφημοῦν τόν Κτίστη, δυσπίστους, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦν τό θαῦμα τῆς γεννήσεως, αἱρετικούς, πού θά σχίζουν τά σπάργανα τοῦ Βρέφους, ἁμαρτωλούς καί ἐπαναστάτες πού ταράζουν τήν ‘Εκκλησία, διχάζουν τίς ψυχές καί μισοῦν τό φῶς.

Μπαίνοντας ἐμεῖς καί μένοντας μέσα στήν ‘Εκκλησία, ‘Αδελφοί, σάν σ’ ἕνα πλοῖο, ἄς μή φοβούμεθα τήν ὀργή τοῦ ‘Ηρώδου, οὔτε τά στόματα τῶν αἱρετικῶν αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος. Διότι μέσα μας εἶναι ὁ Χριστός, ἔξω ὁ Μαμωνᾶς. Μέσα εἶναι οἱ ποιμένες καί ἔξω οἱ μάγοι· μέσα εἶναι τό ἀστέρι τοῦ φωτός, ἔξω ἡ ἔρημος τῆς ἀπωλείας. ‘Εδῶ ὁ βράχος τῆς δοξασμένης πίστεώς μας, ἔξω ἡ ἄμμος τῶν αἱρετικῶν. ‘Εδῶ εἶναι ἡ φάτνη τοῦ Βρέφους, ἔξω οἱ λεχῶνες χωρίς βρέφη. Μέσα εἶναι ἡ Παρθένος μέ τόν ‘Ιησοῦν στήν ἀγκαλιά της, ἔξω εἶναι οἱ μητέρες χωρίς τά βρέφη στίς ἀγκαλιές τους, διότι δέν τά ἀγάπησαν καί τά ἐσκότωσαν, πρίν τά γνωρίσουν. Μέσα εἶναι ἡ χαρά τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ κι ἔξω ὁ στεναγμός τῶν δολοφόνων μητέρων. Μέσα στήν ‘Εκκλησία εἶναι ὁ ῎Αρτος, κι ἔξω τά ψίχουλα, μέσα εἶναι ἡ καθαρά πηγή, κι ἔξω τά ταραγμένα νερά. ‘Εδῶ εἶναι οἱ ἀγγελικές ὑμνωδίες κι ἔξω οἱ φωνές τῆς ἀσωτίας. ‘Εδῶ εἶναι οἱ χαρές κι ἔξω τά δάκρυα. ‘Εδῶ εἶναι ὁ θάλαμος τοῦ Νυμφίου, ἐκεῖ ἔξω τά σπίτια τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν. ‘Εδῶ εἶναι τό κρῖνον τῆς Παρθένου, ἐκεῖ ἔξω εἶναι τά τριβόλια τῶν ἀπολαύσεων. ‘Εδῶ εἶναι ἡ λάμψις τοῦ χρυσοῦ κι ἔξω ἡ ἐντροπή τῶν ἁμαρτιῶν. ‘Εδῶ εἶναι τό εὐῶδες θυμίαμα κι ἔξω ὁ καπνός τῆς αἰωνίου σωτηρίας. Καί, γιά νά εἰπῶ μέ συντομία, στήν ‘Εκκλησία εἶναι ἡ ζωή καί ἔξω ἀπ’ αὐτήν εἶναι ὁ θάνατος. ‘Εδῶ ἡ ἀλήθεια κι ἔξω τό ψεῦδος. ‘Εδῶ εἶναι ἡ ὁδός κι ἔξω τό χάος τῶν αἱρέσεων.

‘Εμεῖς ὅμως, ‘Αδελφοί, ἐπειδή τρώγομε ἀπό τό ἴδιο ἄρτο τῆς ἀγάπης καί πίνουμε ἀπ’ ἐκεῖνο τό ποτήρι τῆς πίστεως, ἄς μή κλονιζώμεθα, ἀλλά, ἀφήνοντας ὅλα τά ἐξωτερικά, νά συγκεντρωνόμεθα γύρω ἀπό τήν φάτνη τοῦ ‘Ιησοῦ καί χαίροντες ἄς ψάλλουμε σήμερα μαζί μέ τούς ἀγγέλους: <Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία>. (Λουκ. 2, 14).

          ‘Αγαπητοί Χριστιανοί,

Θά ἔλθουμε στό τέλος αὐτοῦ τοῦ λόγου μας μέ δύο ἐρωτήσεις: Πρώτη ἐρώτησις:

Πῶς ὑποδεχόμεθα ἐμεῖς τόν Χριστό σήμερα; Μέ ἀμφιβολία, ὅπως οἱ ἑβραῖοι τοῦ παλαιοῦ καιροῦ ἤ μέ πίστι, ὅπως οἱ μάγοι ἐξ ἀνατολῶν; ‘Αναπαύουμε τόν Κύριο στήν μυστική φάτνη τῆς καρδιᾶς μας, ἤ Τόν διώχνουμε ἀπό τό φρούριο τῆς ψυχῆς μας, παρόμοια μέ τόν ‘Ηρώδη; Θυσιάζουμε στόν Σωτῆρα τήν ζωή μας, τήν ψυχή, τήν δύναμι, τόν νοῦ καί κάθε τι πολύτιμο πού ἔχουμε; Συναντᾶμε ἐμεῖς σήμερα τόν Χριστό εἰρηνεύοντες μέ τούς ἄλλους, ἐξομολογούμενοι καί ἑνωμένοι μέ τά ῎Αχραντα Μυστήρια; ῎Η Τόν πλησιάζουμε γεμᾶτοι μῖσος, κακίες, ἀνεξομολόγητοι καί σκοτισμένοι ἀπό τά πάθη;

‘Αφήνω νά ἀπαντήση ὁ καθένας μἐ τήν συνείδησί του σ’αὐτή τήν ἐρώτησι, ἐνῶ ἐμεῖς, προτρεπόμενοι ἀπό τήν χαρά τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἄς περάσουμε στήν δεύτερη ἐρώτησι:

Μεταφέρουμε ἐμεῖς τό καλό μήνυμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ στά σπίτια μας, στά παιδιά, στούς συγγενεῖς μας καί στ’ ἀδέλφια μας; ῎Η, ἀδιαφορῶντας, ἀμφισβητοῦμε τό μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ;  Κάνουμε ἐμεῖς, ὅ,τι ἔκαμαν οἱ μάγοι καί ποιμένες, ἤ παραμένουμε ἀδιάφοροι μέχρι σήμερα;

‘Εάν παραμελήσαμε ἤ ἐλησμονήσαμε τό χριστιανικό μας καθῆκον στό παρελθόν, ἄς μή τεμπελιάσουμε ἀπό σήμερα καί ἑξῆς. Καθένας ἄς δώσει σέ κάποιον ἄλλον αὐτό τό καλό μήνυμα τοῦ θαύματος τῆς Βηθλεέμ.

‘Επιστρέψετε, λοιπόν, στά σπίτια σας. Μεταφέρετε τήν χαρά τῆς σωτηρίας ἐκεῖ πού δέν ἠμπορεῖ νά εἰσέλθη. Φιλοξενήσετε στά σπίτια σας τούς πτωχούς. Σπάστε τά τραπέζια τῶν δυστυχισμένων καί πᾶρτε τους κοντά σας. Πετάξτε τά προσκέφαλα τῶν ἀσθενῶν. Εἰσέλθετε ἐκεῖ πού δέν ἠμποροῦμε νά μποῦμε ἐμεῖς. Κτυπᾶτε τίς πόρτες τῶν διαπληκτιζομένων. Εἰρηνεύετε τούς διχασμένους, παρηγορήσετε τούς ταραγμένους, ἐνδυναμώσετε τούς ἀμφιβάλλοντας, θερμαίνετε τούς κλονισμένους στήν πίστι, φέρετε τόν ‘Ιησοῦ στούς πλανεμένους ἀδελφούς μας.

  ‘Ανοῖξτε σήμερα τίς πῦλες τῶν νοσοκομείων, περπατεῖσθε στά κατώφλια τῶν δυστυχισμένων, ἀκοῦστε τούς στεναγμούς τῶν ὀρφανῶν, μεταδώσετε σέ ὅλους τήν καλή ἀγγελία μαζί μέ μιά μικρή βοήθεια ἀπό τό περίσσευμα τῆς ἀγάπης σας καί νά εἰπῆτε σέ ὅλους ὅτι σήμερα γεννήθηκε στόν Κόσμο ὁ Κύριος. ‘Αμήν.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ – ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΟΥΤΝΑ
ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

από το βιβλίο: «‘Ο Γέροντας π. ‘Υάκινθος Οὐντσιουλεάκ» Μετάφρασις – ἐπιμέλεια
‘Υπό ‘Αδελφῶν τῆς ‘Ιερᾶς Μονῆς ‘Οσίου Γρηγορίου  ‘Αγίου ῎Ορους, 2001.