Ο Όσιος Σισώης και ο Μέγας Αλέξανδρος!..

Όσιος Σισώης ο μεγάλος – Εορτάζει στις 6 Ιουλίου

Ο Όσιος Σισώης έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, τη φιλαδελφία και το ενδιαφέρον του στο να επιστρέψει και ένα μόνο αμαρτωλό. Μεταξύ των ασκητών αναδείχτηκε ονομαστός και μέγας, αθλητής της πρώτης γραμμής, τύπος εγκράτειας, αλλά και ψυχή πού προσευχόταν για δικαίους και αδίκους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς και γενικά για όλο τον κόσμο. Στη γη ήταν, αλλά η ζωή του ήταν ουράνια. Υψωμένος πάνω από τη σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Η μνήμη του μένει υπόδειγμα σ’ όσους θέλουν την ασκητική ζωή, για να είναι γνήσιοι και πραγματικοί ασκητές, όχι μόνο με την αντοχή του σώματος, αλλά και με την πνευματική αναγέννηση και τη λάμψη της αρετής.

http://www.saint.gr/685/saint.aspx

Ποιος είναι ο άγιος της Εκκλησίας μας, που θρήνησε, ως Έλληνας, μπροστά στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, για τον χαμό του θρυλικού Στρατηλάτη!…

O Άγιος Σισώης θρηνεί. μπροστά στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του βασιλιά των Ελλήνων Η τοιχογραφία αυτή, που βρίσκεται στο νάρθηκα της μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων (1566), είναι έργο του ιερέα και σακελλάριου Γεωργίου (Φωτογραφία Ν. Κοντού, αλιευθείσα εκ της «Δομής»).

Ο Όσιος Σισώης (ή Σισόης) ο Μεγάλος, θεωρείται Άγιος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Υπήρξε ένας διάσημος ασκητής, ο οποίος καταγόταν από την Αίγυπτο, γι’ αυτό και επονομαζόταν ο Μέγας. Ασκήτεψε στην έρημο και έπειτα στο ίδιο βουνό, που πέθανε ο μέγας Αντώνιος. Πέθανε το 429, μετά από 62 χρόνια ασκητικής ζωής. Η μνήμη του τιμάται την 6η Ιουλίου, ενώ το «Αγιολόγιον της Ορθοδοξίας», που συνέταξε ο Χρήστος Δ. Τσολακίδης, γράφει γι’ αυτόν τα ακόλουθα:

«Έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, τη φιλαδελφία και το ενδιαφέρον του στο να επιστρέψει και ένα μόνο αμαρτωλό. Μεταξύ των ασκητών αναδείχτηκε ονομαστός και μέγας, αθλητής της πρώτης γραμμής, τύπος εγκράτειας, αλλά και ψυχή που προσευχόταν για δικαίους και άδικους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς και γενικά για όλο τον κόσμο. Στη γη ήταν, άλλ’ η ζωή του ήταν ουράνια. Υψωμένος πάνω από τη σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Η μνήμη του μένει υπόδειγμα σ’ όσους θέλουν την ασκητική ζωή, για να είναι γνήσιοι και πραγματικοί ασκητές, όχι μόνο με την αντοχή του σώματος, αλλά και με την πνευματική αναγέννηση και τη λάμψη της αρετής.»
Η Εκκλησία μας, για να τιμήσει τον παραπάνω άγιο, συνέταξε το ακόλουθο Απολυτίκιο, που ψάλλεται σε ήχο πλάγιο πρώτο:

«Εκ παιδός γεωργήοας ζωήν την κρείττονα, των κατ’ αυτής ενεπλήοθης θεουργικών αγαθών, των Αγγέλων μιμητά Σισώη Όσιε όθεν ως ήλιος λαμπρός, απαυγάζεις τηλαυγώς, εν ώρα της σης εξόδου, δηλοποιών την σην δόξα, καί καταλάμπων τας ψυχάς ημών».

ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΣ ΛΙΑΝΑΣ ΣΟΥΒΑΛΤΖΗ

Πάντα ταύτα, την ώρα που η γνωστή Ελληνίδα αρχαιολόγος κα Λιάνα Σουβαλτζή, μέσα στο βιβλίο της «Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην όαση της Σίουα», θυμίζει σ’ όλους μας τον μεγάλο ασκητή της ερήμου, τον Αββά Σισώη (4ος αι. μ.Χ.), πού είχε δει τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έλεγε:

« Ορών σε, τάφε, δειλιώ σου την θέαν και καρδιοστάλακτον δάκρυον χέω, χρέος το κοινόφλητον είς νουν λαμβάνων, πως ουν
μέλλω διελθείν πέρας τοιούτον Αι, αι, θάνατε, τις δύναται φυγείν σε ».

Νεοελληνική απόδοση:

«Βλέποντάς σε, Τάφε, δειλιώ και τρομάζω από την θεωρίαν σου και χύνω δάκρυα από την καρδιά, φέροντας στον νου μου το υπό όλων των ανθρώπων οφειλόμενο χρέος, δηλαδή του θανάτου πώς και εγώ μέλλω να διέλθω από τέτοιο τέλος; ΄Ε, θάνατε, ποίος είναι εκείνος ο άνθρωπος, που μπορεί να διαφύγη από τα χέρια σου;»

πηγή: sakketosaggelos