«…Ἀπευθύνομαι στὴν ὡραία ἀνατολὴ τοῦ ἒθνους ποὺ εἶστε σεῖς παιδιά. Ἐγὼ εἶμαι ἡ δύση ἐσεῖς εἶστε ἡ ἀνατολή. Σὲ σᾶς ἀπεθύνομαι καὶ λέγω· Ἂν καὶ εἶστε μικροὶ ἀκόμη, δὲν φορέσατε τὸ χακὶ καὶ δὲν κρατᾶτε στὰ χέρια σᾶς ὅπλο, ὅπως οἱ γενναῖοι μας στρατιῶτες ποὺ φυλάγουν ἐπάνω στὸν ποταμὸ Ἒβρο καὶ στὰ νησιά μας, ἐν τούτοις ἀπὸ τώρα εἶστε στρατιῶτες. Στρατιῶτες Πίστεως καὶ Πατρίδος.

Σᾶς μιλῶ μὲ τὴν γλῶσσα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἒτσι ὁνόμασε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἕναν νεαρὸ μαθητή του, τὸν Τιμόθεο. Καὶ ἒγραψε σ᾿αὐτὸν τὰ ἐξῆς λόγια: Εἶσαι στρατιώτης, μὴ τὸ ξεχνᾶς. Καὶ ὅπως ὁ στρατιώτης φυλάγει τὸ φυλάκιο του καὶ μένει πιστὸς καὶ σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος στοὺς βράχους καὶ εἰς τὸ καθῆκον του, ἒτσι καὶ ἐσὺ νὰ μείνης πιστός καὶ ἀφοσιωμένος στὸ ἱερόν σου καθῆκον». «Συγκακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἐσεῖς στρατιῶτες εἶστε. Στρατιῶτες Ἑλληνικῆς στρατιᾶς. Ἀρχηγὸς εἶνε Ἓνας, δὲν ὑπάρχει ἂλλος κάτω ἀπὸ τ᾿ἂστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, δὲν ὑπάρχει ἂλλος Ἀρχηγος ἀνώτερος, μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν Χριστό.. Ἀρχιστράτηγος τῆς Πατρίδος μας, ὅπως ἒλεγε καὶ ὁ Κολοκοτρώνης εἶνε ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Σημαία μας, σημαία σας, εἶνε ὁ Τίμιος Σταυρός. Σύνθημα τῷ ἐν τούτῳ νίκα καὶ ὅπλο ἀνώτερο ἀπὸ τὰ ὅπλα ποὺ κρατοῦν οἱ στρατιῶτες μας, ἀνώτερο καὶ ἀπὸ τὴν πυρηνικὴ βόμβα ἀκόμη, ἡ ὁποῖα ἀπειλεῖ μὲ καταστροφὴ τὸν κόσμο. Εἶνε ἡ Πίστη μας, ἡ Πίστη στὸ Θεό, ἡ Πίστης τῶν ἁγίων μας. Καὶ ἐδῶ ἡ κατασκήνωσι ἦταν στρατόπεδο ἀπὸ τὸ πρωΐ μέχρι τῆς νυχτός.

Ἐνισχυθεῖτε θρησκευτικῶς καὶ πατριωτικῶς. Νὰ εἶστε γεμᾶτοι παλμὸ καὶ ἐνθουσιασμό. Σᾶς παρακαλῶ ἀπὸ αὒριο ποὺ θὰ πᾶτε στὰ σπίτια σας, στοὺς δρόμους, στὶς πλατεῖες, στὰ σχολεῖα σας μεταδῶστε αὐτὸν τὸν ἁγιο παλμό, ποὺ ἒχουν ἀνάγκην ὅλοι μικροὶ καὶ μεγάλοι. Ὁ πόλεμος ὅπως ἒλεγε ἕνας σπουδαῖος πολεμιστής, συνταγματάρχης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὀ πόλεμος εἶνε πόλεμος.

Ὁ πόλεμος δὲν εἶνε ὁμελέττα, νὰ σπάσουμε αὐγὰ νὰ τὰ φᾶμε. Καὶ ὅσοι ἀπὸ μᾶς τοὺς γέροντες εἲδαμε ἐπὶ μιὰ δεκαετία τὴν φρικαλαιότητα τοῦ πολέμου, εὐχόμεθα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας ἐσεῖς ἡ νέα γενεὰ νὰ μὴν δῆτε ποτὲ πόλεμο. Νὰ ζήσετε μέσα σ᾿εἰρηνικὰ χρόνια μέσα σὲ μιὰ φωτοβόλο πατρίδα, ποὺ τὴν φωτίζει ὁ ἣλιος τῆς δημοκρατίας.Ἀλλὰ δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, τὸ μέλλον εἶνε ἂγνωστο, οἱ βουλὲς τοῦ Θεοῦ μυστηριώδεις. Τί ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον δὲν τὸ ξέρουμε καὶ προφήτης Κοσμᾶς δὲν εἶμαι, γιὰ νὰ προφητεύσω καὶ ἐγὼ ὅπως προφήτευσε ἐκεῖνος. Ἒνα πρᾶγμα πρέπει μόνο νὰ σᾶς συστήσω.

Νὰ εἲμεθα ἕτοιμοι παιδιὰ καὶ ἂν ποτέ μὴ γένοιτο, βάρβαρα ἒθνη ξαναέρθουν ἀπὸ ἀνατολὴ καὶ δύση καὶ περάσουν τὰ σύνορά μας, τότε ἐσεῖς ἠ νεότης νὰ θυμηθῆτε τὸν Ἱερὸ λόχο, νὰ θυμηθῆτε τὴν νεότητα τοῦ Δραγατσιανίου, ἐπάνω στὴν Ρουμανία, ποὺ πολέμησε μὲ τὸν Ὑψηλάντη. Καὶ τότε ἡ Μακεδονία μας ποὺ εἶνε ποτισμένη μὲ αματα ἡρώων, θὰ γίνη ἱερὸς λόχος καὶ μὲ σᾶς τὴν νεότητα καὶ μὲ τοὺς ἱερεῖς της καὶ μὲ τὸν ἐπίσκοπό της καὶ πάλι ὁ ποιητὴς θὰ ψάλλη . Ὣ νεότης, σύντριψον τὸν κάλαμο καὶ γίνου στρατιώτης.

Ἐπειδὴ ἀκριβῶς σᾶς βλέπουμε σὰν μέλοντες στρατιῶτες ἣρωες τῶν ἡρώων, γι᾿αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ καλέσαμε σήμερα ἀπὸ τὴν Κοζάνη τὸν λαμπρὸ στρατηγὸ τοῦ Σώματος Στρατοῦ, ὁ ὁποῖος διοικεῖ ὁλόκληρη, τὴν Δυτικὴ Μακεδονία, γιὰ νὰ χαιρετίση ἐξ ὁνόματος τῆς Πατρίδος τοὺς μέλλοντας στρατιῶτες.

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου
Λήξι κατασκηνωτικῆς περιόδο ἀρρένων.
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ 22-07-1992

πηγή: augoustinos-kantiotis.gr