~ Ανέβασαν κάποτε στη σκήτη των πατέρων ένα δαιμονισμένο νέο, για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους.
Εκείνοι όμως, από ταπείνωση, απέφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος γέροντας τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό που είχε στη ζώνη του, και έδιωξε το πονηρό πνεύμα.
-Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, του είπε εκείνο, θα μπω μέσα σου.
-Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο γέροντας.
Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια! Υπέμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλ’ αντιπολεμούσε κι εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυστη προσευχή. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έβαλε ούτε μια φορά στο στόμα του μαγειρευμένη τροφή!
Νικημένο τέλος το δαιμόνιο από τον ακατάπαυστο αγώνα, απομακρύνθηκε.
-Γιατί φεύγεις; το ρώτησε ο γέροντας. Εγώ πάντως δεν σε διώχνω.
-Με αφάνισε η νηστεία σου! κραύγασε εκείνο κι έγινε άφαντο.
Γεροντικόν – Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Γ΄, σελ. 112-113
TEO said:
Η νηστεία από μόνη της δεν κάνει τίποτα. Η πνευματική ζωή είναι ένα μεγάλο πακέτο αποτελούμενο: 1. Από πνευματικό πατέρα 2. Από ΄προσευχή 3. Από εγκράτεια 4. Από νηστεία 5. Από μελέτη του λόγου του Θεού 6. Από Θ.Κοινωνία 7. Από ταπείνωση γιατί όλα τα προηγούμενα μπορεί να σε οδηγήσουν στην υπερηφάνεια. Δυστυχώς όλοι μας κάνουμε αποσπασματικά πράγματα γι’αυτό και δεν υπάρχει πνευματική ζωή αλλά μια θρησκευτικότητα. Σκέτη νηστεία λοιπόν μπορεί να νικήσει την χοληστερίνη μας όχι όμως και τον Διάβολο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!