Από το βιβλίο: «ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ – Ο πνευματικός της μονής Δαδίου»
~ Κάποια φορά, ένας νέος ιερέας που πολύ ευλαβείτο τον Γέροντα Αμβρόσιο (Λάζαρη), όπως και τη Γερόντισσα Παρθενία, τον πήρε και επισκέφθηκαν το Μοναστήρι του Οσίου Λουκά στο Στίρι Βοιωτίας. Αφού ευχαριστήθηκαν το προσκύνημα, ξεκίνησαν χαρούμενοι να επιστρέψουν στο Μοναστήρι του Δαδιού, ανεβαίνοντας πάλι στο βουνό ψηλά, με την προοπτική να κατεβούν στη Δαύλεια.
Στα ενδιάμεσα της διαδρομής τους σταμάτησε ένας γέροντας πολύ καλά ντυμένος και σεβάσμιος:
– Με συγχωρείτε πάρα πολύ, μπορείτε να με πάρετε ως τη Δαύλεια; τους ρώτησε.
– Γέροντα, τι λέτε, να τον πάρω; ρώτησε σιγά ο ιερέας τον Γέροντα.
– Ναι, βέβαια, συμφώνησε αυτός.
Μπήκε μέσα ο άνθρωπος, κάθισε σεμνά στο πίσω κάθισμα και ξεκίνησαν. Στο μισό περίπου της διαδρομής, πριν φτάσουν μέχρι κάτω, ρώτησε ο Γέροντας τον ξένο:
– Δεν μου λες, γεροντάκι, έχεις ανέβει ποτέ εσύ τα βουνά εδώ πάνω;
– Πως, βεβαίως, τα έχω επισκεφθεί, του απάντησε ο άλλος.
Και αυτός ήταν όλος ο διάλογος.
Όταν έφτασαν στο σημείο που τους ζήτησε, ο ξένος άνοιξε την πόρτα, γύρισε και τους είπε:
– Να είναι ευλογημένη η ώρα του ταξιδιού σας!
Κι έφυγε.
Λίγο πιο κάτω, στράφηκε παραξενεμένος ο νέος ιερέας και είπε:
– Γέροντα, να σε ρωτήσω κάτι;
Αλλά εκείνος τον κοιτούσε.
– Δεν κατάλαβες τίποτα;
– Τι να καταλάβω, Γέροντα; Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι η μάνα μου, όταν έφευγα από το νησί για να σπουδάσω, πέταγε νερό στην έξοδό μου και έλεγε: «Καλό ταξίδι! Η Παναγιά μαζί σου!» και άλλες ευχές. Αλλά αυτή τη ρήση, «Ευλογημένη η ώρα του ταξιδιού σας», μόνο από πνευματικό μπορείς να την ακούσεις. Δεν το έχω ξανακούσει, και αυτό με παραξένεψε.
– Α, βρε, δεν εννοούσε μόνο το ταξίδι που θα πάμε, αλλά όλη τη διαδρομή, όλη μέρα, όλο το ταξίδι θα είναι ευλογημένο, όπου και να πάμε.
– Γέροντα, ναι, αλλά ποιος μπορεί να δώσει μια τέτοια ευχή; Και μη μου πεις τι υποψιάζομαι…
– Ναι, παιδί μου, ο Άγιος Λουκάς είναι, που πήρε τη μορφή αυτή, για να μην τρομάξεις. Ευχαριστήθηκε με την επίσκεψή μας και ήλθε να μας το δείξει εδώ.
Αλλά όταν έφτασαν στο Μοναστήρι, τον ιερέα τον περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Μόλις τον είδε η Γερόντισσα Παρθενία, τον ρώτησε μ’ εκείνη την παράξενη φωνή που απέκτησε μετά την ασθένειά της:
– Τι έπαθες μωρέ; Είδες τίποτα; Μήπως είδες τον Άγιο Λουκά και σε συνόδευε;
Σημεία Καιρών 